Glória Patri, et Fílio, et Spirítui Sancto.
et in sæcula sæculórum. Amen. Allelúia.
Quæ omnia omittuntur, quando Invitatorium immediate præcedit.
1 Magnis prophétæ vócibus
veníre Christum núntiant,
lætæ salútis prævia,
qua nos redémit, grátia.
2 Hinc mane nostrum prómicat
et corda læta exæstuant,
cum vox fidélis pérsonat
prænuntiátrix glóriæ.
3 Advéntus hic primus fuit,
puníre quo non sæculum
venit, sed ulcus térgere,
salvándo quod períerat.
4 At nos secúndus præmonet
adésse Christum iánuis,
sanctis corónas réddere
cælíque regna pándere.
5 Ætérna lux promíttitur
sidúsque salvans prómitur;
iam nos iubar præfúlgidum
ad ius vocat cæléstium.
6 Te, Christe, solum quærimus
vidére, sicut es Deus,
ut perpes hæc sit vísio
perénne laudis cánticum. Amen.
Ant. 1
Ecce véniet Dóminus, princeps regum terræ; beáti qui paráti sunt occúrrere illi.
Psalmus 89
Sit splendor Domini super nos
Unus dies apud Dominum sicut mille anni, et mille anni sicut dies unus (2 Petr 3, 8)
Dómine, refúgium factus es nobis *
a generatióne in generatiónem.
Priúsquam montes nasceréntur †
aut gignerétur terra et orbis, *
a sæculo et usque in sæculum tu es Deus.
Redúcis hóminem in púlverem; *
et dixísti: "Revertímini, fílii hóminum".
Quóniam mille anni ante óculos tuos tamquam dies hestérna quæ prætériit, *
et custódia in nocte.
Perfúndis eos somno, *
erunt mane sicut herba succréscens:
mane floret et crescit, *
véspere décidit et aréscit.
Quia defécimus in ira tua, *
et in furóre tuo turbáti sumus.
Posuísti iniquitátes nostras in conspéctu tuo, *
occúlta nostra in illuminatióne vultus tui.
Quóniam omnes dies nostri evanuérunt in ira tua, *
consúmpsimus ut suspírium annos nostros.
Dies annórum nostrórum sunt septuagínta anni, *
aut in valéntibus octogínta anni,
et maior pars eórum labor et dolor, *
quóniam cito tránseunt, et avolámus.
Quis novit potestátem iræ tuæ, *
et secúndum timórem tuum indignatiónem tuam?
Dinumeráre dies nostros sic doce nos, *
ut inducámus cor ad sapiéntiam.
Convértere, Dómine, úsquequo? *
Et deprecábilis esto super servos tuos.
Reple nos mane misericórdia tua, *
et exsultábimus et delectábimur ómnibus diébus nostris.
Lætífica nos pro diébus quibus nos humiliásti, *
pro annis quibus vídimus mala.
Appáreat servis tuis opus tuum, *
et decor tuus fíliis eórum.
Et sit splendor Dómini Dei nostri super nos, †
et ópera mánuum nostrárum confírma super nos, *
et opus mánuum nostrárum confírma.
Glória Patri, et Fílio, *
et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc et semper, *
et in sæcula sæculórum. Amen.
Ant.
Ecce véniet Dóminus, princeps regum terræ; beáti qui paráti sunt occúrrere illi.
Ant. 2
Cantáte Dómino cánticum novum; laus eius ab extrémis terræ. †
Canticum (Is 42, 10-16)
Hymnus de Deo victore et salvatore
Cantabant quasi canticum novum ante sedem Dei (Ap 14, 3)
Cantáte Dómino cánticum novum, *
laus eius ab extrémis terræ;
† qui descénditis in mare et plenitúdo eius, *
ínsulæ et habitatóres eárum.
Sublevétur desértum et civitátes eius; *
in dómibus habitábit Cedar.
Laudáte, habitatóres Petræ, *
de vértice móntium clamábunt.
Ponent Dómino glóriam, *
et laudem eius in ínsulis nuntiábunt.
Dóminus sicut fortis egrediétur, *
sicut vir prœliátor suscitábit zelum;
vociferábitur et clamábit, *
super inimícos suos confortábitur.
"Tácui semper, sílui, pátiens fui; *
sicut partúriens loquar:
dissipábo et absorbébo simul, †
desértos fáciam montes et colles, *
et omne gramen eórum exsiccábo;
et ponam flúmina in ínsulas, *
et stagna arefáciam.
Et ducam cæcos in viam, quam nésciunt, *
et in sémitis, quas ignoravérunt, ambuláre eos fáciam:
ponam ténebras coram eis in lucem, *
et prava in recta".
Glória Patri, et Fílio, *
et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc et semper, *
et in sæcula sæculórum. Amen.
Ant.
Cantáte Dómino cánticum novum; laus eius ab extrémis terræ.
Ant. 3
Cum vénerit Fílius hóminis, putas, invéniet fidem super terram?
Psalmus 134, 1-12
Laus Domini mirabilia operantis
Populus acquisitionis... annuntiate virtutes eius, qui de tenebris vos vocavit in admirabile lumen suum (Cf. 1 Petr 2, 9)
Laudáte nomen Dómini, *
laudáte, servi Dómini,
qui statis in domo Dómini, *
in átriis domus Dei nostri.
Laudáte Dóminum, quia bonus Dóminus; *
psállite nómini eius, quóniam suáve.
Quóniam Iacob elégit sibi Dóminus, *
Israel in pecúlium sibi.
Quia ego cognóvi quod magnus est Dóminus, *
et Deus noster præ ómnibus diis.
Omnia quæcúmque vóluit Dóminus, †
fecit in cælo et in terra, *
in mari et in ómnibus abýssis.
Addúcens nubes ab extrémo terræ, †
fúlgura in plúviam facit, *
prodúcit ventos de thesáuris suis.
Qui percússit primogénita Ægýpti *
ab hómine usque ad pecus.
Misit signa et prodígia in médio tui, Ægýpte, *
in Pharaónem et in omnes servos eius.
Qui percússit gentes multas, *
et occídit reges fortes:
Sehon regem Amorrhæórum, et Og regem Basan, *
et ómnia regna Chánaan.
Et dedit terram eórum hereditátem, *
hereditátem Israel pópulo suo.
Glória Patri, et Fílio, *
et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc et semper, *
et in sæcula sæculórum. Amen.
Ant.
Cum vénerit Fílius hóminis, putas, invéniet fidem super terram?
