W ów dzień Pan ukarze swym mieczem, twardym, wielkim i mocnym, Lewiatana, węża płochliwego, Lewiatana, węża zwiniętego; zabije też potwora morskiego.

W ów dzień powiedzą: "Winnica to urocza! Śpiewajcie o niej!" Ja, Pan, jestem jej stróżem; podlewam ją co chwila, by jej nic złego nie spotkało, strzegę jej w dzień i w nocy.

Nie czuję gniewu. Niech Mi ktoś posieje ciernie i głogi, wypowiem mu wojnę, spalę je wszystkie razem! Albo raczej niech się trzyma mojej opieki i zawrze pokój ze Mną, pokój ze Mną niech zawrze!

W przyszłości Jakub zapuści korzenie, Izrael rozkwitnie i rozrośnie się, i napełni powierzchnię ziemi owocami. Czyż uderzył On w niego tak, jak w jego katów? Czy zabił, jak pozabijał jego zabójców? Wygnaniem, zsyłką wziął odwet na mieście; przepędził je swoim gwałtownym podmuchem, jakby w dzień wschodniego wiatru.

Toteż wina Jakuba przez to będzie zmazana; i ten będzie cały owoc usunięcia jego grzechu: wszystkie kamienie ołtarza przeznaczy on na pokruszenie jak kamienie wapienne. Nie będą stać już aszery ani stele słoneczne, ponieważ warowne miasto stanie się pustkowiem, siedzibą wyludnioną i jak pustynia opustoszałą. Tam pasać się będzie stado cieląt, tam kłaść się i skubać jego gałązki. Gdy jego gałęzie uschną, zostaną odłamane; przyjdą kobiety i spalą je. Bo jest to naród nierozumny. Dlatego nie zmiłuje się nad nim jego Stwórca ani mu Stworzyciel jego nie okaże litości.

Stanie się w ów dzień, że Pan wymłóci kłosy - od Rzeki aż do Potoku Egipskiego; i wy, synowie Izraela, wszyscy co do jednego zostaniecie zebrani.

W ów dzień zagrają na wielkiej trąbie, i wtedy przyjdą zagubieni w kraju Asyrii i rozproszeni po kraju egipskim, i uwielbią Pana na świętej górze, w Jeruzalem.

W ów dzień Pan ukarze swym mieczem, twardym, wielkim i mocnym, Lewiatana, węża płochliwego, Lewiatana, węża krętego; zabije też potwora morskiego.

W ów dzień powiedzą: "Urocza winnica! Śpiewajcie o niej!" Ja, Pan, jestem jej stróżem; podlewam ją co chwila, by jej co złego nie spotkało, strzegę jej w dzień i w nocy.

Nie czuję gniewu. Jeśli w niej będą ciernie i głogi, wypowiem im wojnę, spalę je wszystkie razem! Albo raczej niech się uchwyci mojej opieki, niech zawrze pokój ze Mną, pokój ze Mną niech zawrze!

W przyszłości Jakub się zakorzeni, Izrael zakwitnie i rozrośnie się, i napełni owocami powierzchnię ziemi. Czyż Pan uderzył go tak, jak uderzył jego katów? Czy zabił, jak pozabijał jego zabójców? Wygnaniem, zsyłką wywarł odwet na mieście. Przepędził je swym gwałtownym podmuchem jak w dzień wschodniego wiatru.

Dlatego wina Jakuba będzie wymazana i taki będzie cały owoc zniszczenia jego grzechu: że przeznaczy on wszystkie kamienie z ołtarza jako kamienie wapienne do pokruszenia. Nie będą już stać aszery ni stele słoneczne. Bo miasto warowne stanie się pustkowiem, siedzibą wyludnioną i opustoszałą jak pustynia. Tam stado cieląt będzie się pasać i kłaść się, i skubać jego gałązki. Odłamią się, uschnąwszy, jego gałęzie; przyjdą kobiety i je podpalą. Bo jest to naród nierozumny. Dlatego nie zmiłuje się nad nim jego Stwórca ani mu Stworzyciel nie okaże litości.

Stanie się w ów dzień, że Pan wymłóci kłosy od Rzeki aż do Potoku Egipskiego, i wy, synowie Izraela, wszyscy co do jednego będziecie zgromadzeni.

W ów dzień zadmą w wielką trąbę i wtedy przyjdą zagubieni w kraju Asyrii i rozproszeni po kraju egipskim. I uwielbią Pana na świętej górze w Jeruzalem.