K. † Boże, wejrzyj ku wspomożeniu memu.
W. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze,
i na wieki wieków. Amen. Alleluja.
Powyższe teksty opuszcza się, jeśli tę Godzinę poprzedza Wezwanie.
1 Słowo zrodzone przed światłem
I blasku Ojca jasności,
Panie i Stwórco wszystkiego,
Czekamy z wiarą na Ciebie.
2 Ty, który w łonie Dziewicy
Poczęty z Ducha zostałeś,
Przyjdź po raz drugi na ziemię
I okaż swoją potęgę.
3 Bądź dla nas Nowym Przymierzem,
Pojednaj z Ojcem grzeszników,
Twoim pokojem nas obdarz
I rozpal serca miłością.
4 Kiedy zabłyśnie na niebie
Twojego sądu zapowiedź,
Wspomnij na gwiazdę promienną,
Co ludziom łaskę wieściła.
5 Tobie, którego pragniemy
I przyzywamy z ufnością,
Z Ojcem i Duchem Najświętszym
Niech będzie chwała na wieki. Amen.
1 Słowo zrodzone przez Ojca
I blasku Jego światłości,
Twoje wcielenie, o Chryste,
Wstrzymało świat przed zagładą.
2 Teraz więc serca rozjaśnij
I zapal swoją miłością,
Abyśmy wolni od grzechu
Sławili Ciebie z weselem.
3 Kiedy zaś przyjdziesz powtórnie,
By sądzić ludzkie sumienia,
Wtedy potępisz przewrotnych,
A dobrym dasz królowanie.
4 Nie karz nas wieczną Otchłanią
Za ogrom win popełnionych,
Ale nam otwórz niebiosa
I obdarz pełnią radości.
5 Chryste, nasz Królu łagodny,
Niech Tobie z Ojcem i Duchem
Będzie podzięka i chwała
Przez całą wieczność bez kresu. Amen.
1 ant.
Wzdychamy z głębi serca, * oczekując odkupienia naszego ciała.
Psalm 39
Modlitwa chorego
Stworzenie zostało poddane marności... ze względu na Tego, który je poddał w nadziei (Rz 8, 20)
I
Rzekłem: "Będę pilnował dróg moich, *
abym nie zgrzeszył językiem,
Nałożę na usta wędzidło, *
dopóki bezbożny jest przy mnie".
Pozbawiony szczęścia, zamilkłem oniemiały, *
a moja boleść wzmogła się na nowo.
W moim wnętrzu rozgorzało serce; *
gdy rozmyślałem, zapłonął w nim ogień.
Przemówił mój język: *
"Panie, pozwól mi poznać kres mego życia
I jaka jest miara dni moich, *
bym wiedział, jak jestem znikomy".
Oto wymierzyłeś dni moje tylko na kilka piędzi, †
a moje życie jest nicością przed Tobą. *
Każdy człowiek trwa tyle, co tchnienie.
Jak cień przemija człowiek, †
na próżno się niepokojąc, *
gromadzi i nie wie, kto weźmie to wszystko.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant.
Wzdychamy z głębi serca, / oczekując odkupienia naszego ciała.
2 ant.
Usłysz, Panie, modlitwę moją, * na płacz mój nie bądź głuchy.
II
A teraz w czym mam pokładać nadzieję, Panie? *
Moja nadzieja jest w Tobie!
Wybaw mnie od wszelkich moich nieprawości, *
nie wystawiaj mnie na pośmiewisko głupcom.
Zamilkłem i ust moich nie otwieram, *
Ty bowiem to uczyniłeś.
Oddal ode mnie swe ciosy, *
ginę od uderzeń Twej ręki.
Chłoszczesz człowieka za winy Twą karą, †
jak mól wniwecz obracasz to, czego pożąda. *
Marnością jest każdy człowiek.
Usłysz, Panie, modlitwę moją *
i wysłuchaj mego wołania.
Na płacz mój nie bądź głuchy, †
bo tylko gościem jestem u Ciebie, *
przechodniem, jak wszyscy moi przodkowie.
Odwróć oczy gniewne, niech zaznam radości, *
zanim odejdę i tu mnie już nie będzie.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant.
Usłysz, Panie, modlitwę moją, / na płacz mój nie bądź głuchy.
3 ant.
Na wieki zaufam * łaskawości Boga.
Psalm 52
Przeciw oszczercy
Kto się chlubi, niech w Panu się chlubi (1 Kor 1, 31)
Dlaczego się chełpisz złością, *
potężny niegodziwcze?
Dzień cały zamyślasz zgubę, *
twój język jest ostrą brzytwą, sprawco podstępu.
Zło ci jest milsze od dobra, *
kłamstwo od sprawiedliwej mowy.
Kochasz się w każdej mowie, która niesie zgubę, *
podstępny języku.
Dlatego Bóg cię zniweczy na wieki, †
schwyci i zabierze z twojego namiotu, *
wyrwie cię z ziemi żyjących.
Ujrzą to sprawiedliwi i lęk ich ogarnie, *
i śmiać się będą z niego:
"Oto człowiek, który z Boga nie uczynił swej twierdzy, †
ale zaufał obfitości swego bogactwa, *
a w siłę wzrósł przez swoje zbrodnie".
Ja zaś jak oliwka kwitnąca w domu Bożym *
na wieki zaufam łaskawości Boga.
Będę Cię sławił na wieki za to, coś uczynił, †
polegał na Twoim imieniu, *
ponieważ jest dobre dla ludzi oddanych Tobie.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant.
Na wieki zaufam łaskawości Boga.
K.
Odnów nas, Panie, nasz Boże.
W.
Rozjaśnij nad nami swoje oblicze, a będziemy zbawieni.
Jeżeli poniżej nie wyświetliły się teksty czytań i Te Deum, kliknij tutaj i przeładuj tę stronę (dotyczy głównie użytkowników urządzeń mobilnych).
Z Księgi proroka Izajasza
|
25, 6 - 26, 6
|
Uczta Boża. Pieśń odkupionych
Pan Zastępów przygotuje dla wszystkich ludów na tej górze ucztę z tłustego mięsa, ucztę z wybornych win, z najpożywniejszego mięsa, z najwyborniejszych win. Zedrze On na tej górze zasłonę, zapuszczoną na twarz wszystkich ludów, i całun, który okrywał wszystkie narody; raz na zawsze zniszczy śmierć. Wtedy Pan Bóg otrze łzy z każdego oblicza, zdejmie hańbę ze swego ludu na całej ziemi, bo Pan przyrzekł.
I powiedzą w owym dniu: Oto nasz Bóg, Ten, któremu zaufaliśmy, że nas wybawi; oto Pan, w którym złożyliśmy naszą ufność; cieszmy się i radujmy z Jego zbawienia! Albowiem ręka Pana spocznie na tej górze. Moab zaś będzie rozdeptany u siebie, jak się depcze słomę na gnojowisku; i wyciągnie tam na środku ręce, jak pływak je wyciąga do pływania, lecz Pan upokorzy jego pychę razem z wysiłkami jego rąk. Niezdobytą twierdzę twoich murów On zgniecie, zwali, zrzuci na ziemię, w proch.
W ów dzień śpiewać będą tę pieśń w ziemi judzkiej: "Mamy miasto potężne; On jako środek ocalenia umieścił mur i przedmurze. Otwórzcie bramy! Niech wejdzie naród sprawiedliwy, dochowujący wierności; jego charakter stateczny Ty kształtujesz w pokoju, w pokoju, bo Tobie zaufał.
Złóżcie nadzieję w Panu na zawsze, bo Pan jest wiekuistą skałą! Bo On poniżył przebywających na szczytach, upokorzył miasto niedostępne, upokorzył je aż do ziemi, sprawił, że w proch runęło; podepczą je nogi, nogi biednych i stopy ubogich".
|
Z Księgi proroka Izajasza
|
25, 6 - 26, 6
|
Uczta Boża. Pieśń odkupionych
Pan Zastępów przygotuje dla wszystkich ludów na tej górze ucztę z tłustego mięsa, ucztę z wybornych win, z najpożywniejszego mięsa, z najwyborniejszych win. Zedrze On na tej górze zasłonę, zapuszczoną na twarzy wszystkich ludów, i całun, który okrywał wszystkie narody. Raz na zawsze zniszczy śmierć. Wtedy Pan Bóg otrze łzy z każdego oblicza, odejmie hańbę swego ludu po całej ziemi, gdyż Pan przyrzekł.
I powiedzą w owym dniu: Oto nasz Bóg, Ten, któremu zaufaliśmy, że nas wybawi. Oto Pan, w którym złożyliśmy naszą ufność: cieszmy się i radujmy z Jego zbawienia! Albowiem ręka Pana spocznie na tej górze. Moab zaś będzie rozdeptany u siebie, jak się depcze słomę na gnojowisku; i wyciągnie tam na środku swe ręce, jak pływak wyciąga je do pływania; lecz Pan upokorzy jego pychę razem z wysiłkami jego rąk. On niezdobytą twierdzę twoich murów zgniecie, zwali, zrzuci w proch na ziemię.
W ów dzień śpiewać będą tę pieśń w ziemi judzkiej: "Miasto mamy potężne. On jako środek ocalenia sprawił mury i przedmurze. Otwórzcie bramy! Niech wejdzie lud sprawiedliwy, dochowujący wierności. Jego zrównoważony charakter Ty kształtujesz w pokoju, w pokoju, bo Tobie zaufał.
Złóżcie nadzieję w Panu na zawsze, bo Pan jest wiekuistą Skałą! Gdyż On poniżył przebywających na szczytach, upokorzył miasto niedostępne, upokorzył je aż do ziemi; sprawił, że w proch runęło. Podepczą je nogi, nogi biednych i stopy ubogich".
|
|
|
Ap 21, 3; Iz 25, 8
|
W.
Usłyszałem donośny głos † mówiący od tronu: / Oto przybytek Boga z ludźmi, i zamieszka wraz z nimi. * I będą oni Jego ludem, a On będzie Bogiem z nimi.
K.
Pan Bóg raz na zawsze zniszczy śmierć i otrze łzy z każdego oblicza. W. I będą oni Jego ludem, a On będzie Bogiem z nimi.
Z konferencji bł. Marka Antoniego Durando
Święci rodzą się na Kalwarii
Kalwaria jest górą dla żyjących miłością. Otwarte rany Jezusa ukrzyżowanego są miejscem ucieczki i mieszkaniem Jego wybranych. Kto nie miłuje Jezusa, nie może uczestniczyć w Jego modlitwie w Ogrodzie Oliwnym ani w Jego cierpieniach. Tylko miłość prowadzi do krzyża, na którym umierał Jezus z miłości do nas. Święte niewiasty: Teresa, Katarzyna, Agnieszka, a także wszyscy mieszkający w niebie kształtowali swoją świętość na górze Kalwarii. Również my musimy zanurzać nasze pióro we krwi Serca Jezusowego, abyśmy mogli w godny sposób pisać o Jego miłości; tak bowiem czynił każdy, kto żył miłością i starał się pełnić wolę Bożą; tak czynił każdy, kto chciał być uczniem Ukrzyżowanego. Jeżeli ja nie potrafię tego czynić, staje się to dla mnie powodem zawstydzenia i upokorzenia. Jak bowiem mogę zachęcać do miłości innych, jeżeli sam nie uczestniczę w cierpieniach Jezusa? On oczekuje od nas umartwienia ciała, czy mogę wymawiać się swoją ludzką słabością? On oczekuje od nas miłości, czy potrafię znaleźć jakiekolwiek usprawiedliwienie, jeżeli Go nie kocham? Czy jest jakieś przykazanie łatwiejsze do spełnienia? O, ja nieszczęśliwy! Na jaki wyrok zasługuję podczas sądu, jeżeli nie kocham miłującego mnie ojca, życzliwego brata, najmilszego oblubieńca i najwierniejszego przyjaciela? Czy jest jakaś niegodność większa od mojej? Bóg obdarzył mnie sercem zdolnym do miłości; tymczasem ja odważam się plamić tę świątynię miłością rzeczy stworzonych. Bóg uczy mnie prawdziwej miłości, a moje serce pozostaje oziębłe. Bóg nieustannie poszukuje mojego serca, a ja Mu odmawiam, bo wolę otwierać je na miłość stworzeń. Bóg licznymi zachętami, a nawet wyrzutami sumienia skłania mnie do umiłowania Go nade wszystko; tymczasem ja zamykam moje serce i moje uszy, a moje sumienie pozostaje nieczułe.
Jak nieliczni są ci, którzy prawdziwie miłują Jezusa! Wielu zapewnia o swojej miłości, ale w gruncie rzeczy nie miłują. Liczni chcieliby przebywać z Jezusem na Górze Przemienienia, ale nie na Kalwarii. Kochają Go w chwilach pomyślności, ale odmawiają miłości w przeciwnościach i upokorzeniach. Nawet wśród osób konsekrowanych mało jest takich, którzy czystą miłością darzą Serce Jezusa ukrzyżowanego. Oby Bóg pozwolił nam znaleźć się wśród tych nielicznych.
|
|
|
1 J 4, 16. 7
|
W.
Myśmy poznali i uwierzyli miłości, jaką Bóg ma ku nam. * Kto trwa w miłości, trwa w Bogu, a Bóg trwa w nim.
K.
Miłujmy się wzajemnie, ponieważ miłość jest z Boga. W. Kto trwa w miłości, trwa w Bogu, a Bóg trwa w nim.
Módlmy się.
Boże, Ty uświęciłeś błogosławionego Marka Antoniego przez kontemplację męki Chrystusa i uczyniłeś go przykładem roztropnego służenia ubogim i chorym; † spraw, abyśmy za jego przykładem rozważali ewangeliczną naukę * i kochali Cię synowską miłością.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.
Następnie, przynajmniej w oficjum odprawianym wspólnie, dodaje się:
K. Błogosławmy Panu.
W. Bogu niech będą dzięki.
|
|
