Św. Wicelin, profesor szkoły katedralnej w Bremie i uczony teolog, pragnął głosić wiarę Chrystusową Słowianom, którzy zamieszkiwali niedaleko Holsztynu. Nie chcąc porzucić szaty zakonnej i reguły św. Augustyna, jak to zrobili kanonicy z Bremy i Hamburga, przybył z polecenia najczcigodniejszego Adalberona, arcybiskupa Bremy i Hamburga, do Holsztynu wraz z Thetmarem, mężem świątobliwym, kantorem kościoła w Bremie. Tam nabył wieś Faldera, w której istniała już drewniana kaplica, ale od dawna opuszczona. W tym miejscu rozpoczął budowę klasztoru, stąd nazwano tę miejscowość Nowym Klasztorem (Neumunster). Okoliczni mieszkańcy, chociaż nazywali się chrześcijanami, oddawali się bałwochwalstwu, czcili gaje i źródła. Św. Wicelin, nosząc zawsze szatę zakonną i zachowując świętą regułę, służył Bogu z wielkim zapałem: modlił się we dnie i w nocy i głosił słowo Boże.

Bóg pozwolił, że znalazł posłuch u mieszkańców tej krainy, którzy po wysłuchaniu jego kazań o zmartwychwstaniu ciała i o życiu wiecznym, prędko się nawrócili, porzucając bałwochwalstwo, oddając się na służbę Bogu. Oprócz tego bardzo liczne rzesze przybywały z krainy Wenedów i z Holsztyna, aby słuchać z ust nowego kaznodziei słowa Bożego o życiu wiecznym. Także wielu czcigodnych kapłanów i kleryków przyłączyło się do św. Wicelina, pragnąc wstąpić do Zakonu, przywdziać habit i prowadzić życie świątobliwe według reguły.

Św. Wicelin, któremu leżała na sercu nie tylko troska o parafię Nowego Klasztoru i ziemie blisko Holsztyna, lecz także ewangelizacja kraju Wenedów i okolic zamieszkanych przez Słowian, postanowił wysłać tam kapłanów: Ludolfa i Wolcharda, którzy zależeli do klasztoru uprzednio wybudowanego w Faldwarze. Na skutek gwałtownego sprzeciwu pogan zostali oni zmuszeni do powrotu do Nowego Klasztoru.

W końcu św. Wicelin udał się do Bardowick na dwór cesarza Lotara męża troskliwego o kult Boży i podsunął mu myśl wybudowania zamku warownego na wyniosłej górze w kraju Wenedów, aby w ten sposób zmusić Słowian do przyjęcia chrześcijaństwa. Cesarz, przybywszy na miejsce, zapalił się do tego planu i polecił w 1134 r. wybudować tam zamek warowny. Lotar na pamiątkę zwycięstwa odniesionego przez chrześcijaństwo nazwał to wzgórze "Górą Zwycięstwa", w języku ludowym - Segeberg. Prócz tego za radą i zachętą św. Wicelina polecił wznieść tam klasztor i kościół, który oddał Kanonikom Regularnym, przybyłym tutaj z Nowego Klasztoru. Mieli oni poświęcić się chwale Bożej i szerzeniu chrześcijaństwa wśród Wenedów.