V. † Deus, in adiutórium meum inténde.
R. Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc et semper,
et in sæcula sæculórum. Amen.
1 Dei fide, qua vívimus,
qua spe perénni crédimus,
per caritátis grátiam
Christi canámus glóriam.
2 Qui ductus hora tértia
ad passiónis hóstiam,
crucis ferens suspéndia
ovem redúxit pérditam.
3 Precémur ergo súbditi,
redemptióne líberi,
ut éruat a sæculo
quos solvit a chirógrapho.
4 Christum rogámus et Patrem,
Christi Patrísque Spíritum;
unum potens per ómnia,
fove precántes, Trínitas. Amen.
Ant. Advenérunt nobis dies pæniténtiæ ad rediménda peccáta, ad salvándas ánimas.
Psalmus 118, 145-152
XIX (Coph)
Clamávi in toto corde, exáudi me, Dómine; *
iustificatiónes tuas servábo.
Clamávi ad te, salvum me fac, *
ut custódiam testimónia tua.
Prævéni dilúculo et clamávi, *
in verba tua supersperávi.
Prævenérunt óculi mei vigílias, *
ut meditárer elóquia tua.
Vocem meam audi secúndum misericórdiam tuam, Dómine, *
secúndum iudícium tuum vivífica me.
Appropinquavérunt persequéntes me in malítia, *
a lege autem tua longe facti sunt.
Prope es tu, Dómine, *
et ómnia præcépta tua véritas.
Ab inítio cognóvi de testimóniis tuis, *
quia in ætérnum fundásti ea.
Glória Patri, et Fílio, *
et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc et semper, *
et in sæcula sæculórum. Amen.
Psalmus 93
Dominus iustorum ultor
Vindex est Dominus de his omnibus: non enim vocavit nos Deus in immunditiam, sed in sanctificationem (1 Th 4, 6-7)
I
Deus ultiónum, Dómine, *
Deus ultiónum, effúlge.
Exaltáre qui iúdicas terram, *
redde retributiónem supérbis.
Usquequo peccatóres, Dómine, *
úsquequo peccatóres exsultábunt?
effabúntur et loquéntur protérva, *
gloriabúntur omnes qui operántur iniquitátem?
Pópulum tuum, Dómine, humíliant, *
et hereditátem tuam vexant.
Víduam et ádvenam interfíciunt, *
et pupíllos occídunt.
Et dixérunt: "Non vidébit Dóminus, *
nec intélleget Deus Iacob".
Intellégite, insipiéntes in pópulo, *
et stulti quando sapiétis?
Qui plantávit aurem, non áudiet, *
aut qui finxit óculum, non respíciet?
Qui córripit gentes, non árguet, *
qui docet hóminem sciéntiam?
Dóminus scit cogitatiónes hóminum *
quóniam vanæ sunt.
Glória Patri, et Fílio, *
et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc et semper, *
et in sæcula sæculórum. Amen.
II
Beátus homo quem tu erudíeris, Dómine, *
et de lege tua docúeris eum,
ut mítiges ei a diébus malis, *
donec fodiátur peccatóri fóvea.
Quia non répellet Dóminus plebem suam, *
et hereditátem suam non derelínquet.
Quia ad iustítiam revertétur iudícium, *
et sequéntur illam omnes qui recto sunt corde.
Quis consúrget mihi advérsus malignántes, *
aut quis stabit mecum advérsus operántes iniquitátem?
Nisi quia Dóminus adiúvit me, *
paulo minus habitásset in loco siléntii ánima mea.
Si dicébam: "Motus est pes meus", *
misericórdia tua, Dómine, sustentábat me.
In multitúdine sollicitúdinum meárum in corde meo, *
consolatiónes tuæ lætificavérunt ánimam meam.
Numquid sociábitur tibi sedes iniquitátis, *
quæ fingit moléstiam contra præcéptum?
Irruent in ánimam iusti, *
et sánguinem innocéntem condemnábunt.
Et factus est mihi Dóminus in præsídium, *
et Deus meus in rupem refúgii mei;
et reddet illis iniquitátem ipsórum, †
et in malítia eórum dispérdet eos, *
dispérdet illos Dóminus Deus noster.
Glória Patri, et Fílio, *
et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc et semper, *
et in sæcula sæculórum. Amen.
Ant. Advenérunt nobis dies pæniténtiæ ad rediménda peccáta, ad salvándas ánimas.
