|
Czytelnia
8 listopada
Święty Adeodat I, papież
Adeodat, znany także jako Deusdedit ("dar od Boga, przez Boga dany" - po polsku: Bogdan) był synem rzymskiego subdiakona Stefana. Został następcą św. Piotra po czterdziestu latach kapłaństwa. Pontyfikat Adeodata, 68. biskupa Rzymu, trwał od 19 października 615 r. do 8 listopada 618 r. i nie należał do łatwych, bo w tym czasie Rzym nawiedziło poważne trzęsienie ziemi i epidemia świerzbu, z powodu której papież musiał opuścić Rzym.
Był lojalny wobec Herakliusza, cesarza bizantyńskiego, i dlatego poparł egzarchę Eleuteriusza (władcę Rawenny) w wojnie z Longobardami, którzy opanowali wówczas północną część Półwyspu Apenińskiego i często napadali na ziemie południowe.
Honoriusz I w epitafium na cześć Adeodata określał go jako człowieka wielkiej mądrości, pobożności i bystrości umysłu, a jednocześnie pełnego prostoty i łagodności. Podkreślał jego pokojowe usposobienie i to, że podczas zarazy osobiście niósł chorym pomoc i pocieszenie. Twierdzono nawet, że był cudotwórcą, którego pocałunki łagodziły cierpienia, a nawet miały uzdrawiać z trądu. Wspominany był też jako sprawiedliwy sędzia.
Adeodat chciał poprawić dyscyplinę wśród kleru, ograniczył przywileje benedyktynów rzymskich na rzecz kleru diecezjalnego, który był bliższy jego sercu. Dlatego powierzał urzędy księżom, a nie mnichom. Osobiście wyświęcił wielu nowych kapłanów (prawdopodobnie były to pierwsze święcenia od czasów św. Grzegorza Wielkiego). Chciał, by kapłani więcej się modlili. Wprowadził też specjalne nabożeństwo wieczorne dla kleru, był więc prekursorem nieszporów. Dał wszystkim księżom prawo odprawiania dwóch Mszy św. dziennie. W okresie jego pontyfikatu po raz pierwszy zaczęto używać pieczęci ołowianej na bullach i dekretach papieskich; w Watykanie zachowała się jedna bulla z tego okresu. W źródłach rzymskich odnotowano, że Adeodat, jako pierwszy z papieży, przekazał testamentem pewne środki materialne na rzecz kleru rzymskiego. Zapisu tego miał dokonać na łożu śmierci.
Zmarł 8 listopada 618 r. Spoczywa w rzymskiej bazylice świętego Piotra. Po śmierci tak go opłakiwano, że następny papież (Bonifacy V) został wybrany dopiero po 13 miesiącach, gdyż szukano kandydata podobnego do Adeodata.
|
Więcej informacji:
|
Michał Gryczyński
Św. Adeodat I
|
|
Poczet władców świata
Święty Adeodat I (Deusedit)
|
|
deon.pl
Deusdedit I, papież
|
|
|
praca zbiorowa
Poczet papieży
Chronologiczny leksykon papieży przedstawia życiorysy i dokonania zwierzchników Kościoła od pierwszych biskupów gmin chrześcijańskich do papieża Benedykta XVI. Noty biograficzne uzupełniają portrety, ilustracje dzieł sztuki i architektury, słowniczek terminów teologicznych i alfabetyczny układ postaci.
|
|
Josef Gelmi
Mały leksykon papieży
Podręczny i napisany przystępnym językiem, przybliża jedynie najbardziej istotne fakty z życia kolejnych papieży.
|
|
Piotr Nowak
Jak wybierano papieży. Konklawe
To zwięzłe spojrzenie na niejednokrotnie burzliwe dzieje wyborów papieży na przestrzeni wieków oraz zmiany, jakie zachodziły w ich zasadach. Autor spośród wszystkich biskupów Rzymu wybrał sylwetki tych, którzy mieli znaczący wpływ na zmianę zasad, jakimi kierowali się wyborcy nowego pasterza Kościoła powszechnego.
|
|
Jan Gordziałowski
Historia Państwa Kościelnego
Autor przedstawia okoliczności i uwarunkowania, które po roku 565 doprowadziły do emancypacji Kościoła na Zachodzie spod wpływów i zależności Cesarstwa Bizantyjskiego oraz powstania Państwa Kościelnego. Od pontyfikatu Grzegorza Wielkiego coraz większą rolę w Italii zaczęli odgrywać papieże, którzy przejęli rolę autorytetów nie tylko duchownych, ale także politycznych.
|
|
Wojciech Gajewski
Charyzmat - urząd - hierarchia
Kiedy i w jakich okolicznościach pojawiła się w Kościele lokalna hierarchia? Na ile uprawnione jest używanie pojęcia "urząd" na określenie apostołów? W jakich relacjach ze wspólnotami pozostawali wędrowni charyzmatycy?
|
|
Fabio Ruggiero
Szaleństwo chrześcijan
Książka prezentuje reakcje świata pogańskiego broniącego się przed chrześcijaństwem zdolnym wstrząsnąć podstawami cesarstwa rzymskiego. Dominująca kultura pierwszych wieków naszej ery postrzegała chrześcijan jako jednostki szalone i pozbawione rozumu, nosicieli absurdalnego wyznania.
|
|
|
Ostatnia aktualizacja: 31.10.2013
Ponadto dziś także w Martyrologium:
W Bremie - św. Willehada, pierwszego biskupa tego miasta. Jak inni misjonarze w krajach niemieckich, pochodził z Wysp Brytyjskich. Zrazu udał się do Dokkum. Potem o mało co nie skończył męczeństwem jak Bonifacy. Karol Wielki wezwał go następnie do ewangelizowania kraju między Wezerą a Łabą. Saksowie okazali się równie oporni. Święty udał się wówczas do Rzymu, gdzie Hadrian I zachęcał go do wznowienia wysiłków. Przez jakiś czas przebywał w Echteraach. Gdy Karol Wielki pokonał Widukinda, znów ruszył na przepowiadanie Ewangelii. W roku 787 udzielono mu sakry biskupiej. Osiadł wówczas w Bremie i wybudował tam katedrę. Zmarł w roku 789 w czasie podróży wizytacyjnej.
oraz:
świętych męczenników Józefa Nghi, Pawła Ngan, Marcina Thinh, Marcina Tho i Jana Cou (+ 1840); św. Klarusa, prezbitera (+ ok. 369); św. Maura, biskupa (+ IV/V w.) |
|