|
|
Feria sexta, hebdomada VI temporis paschalis
vel Dominica VII Paschæ
IN ASCENSIONE DOMINI
SOLLEMNITAS
|
Officium lectionis
V. † Deus, in adiutórium meum inténde.
R. Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc et semper,
et in sæcula sæculórum. Amen. Allelúia.
Omnia supra dicta omittuntur, quando Invitatorium immediate præcedit.
1 Ætérne rex altíssime,
redémptor et fidélium,
quo mors solúta déperit,
datur triúmphus grátiæ,
2 Scandis tribúnal déxteræ
Patris tibíque cælitus
fertur potéstas ómnium,
quæ non erat humánitus,
3 Ut trina rerum máchina
cæléstium, terréstrium
et inferórum cóndita,
flectat genu iam súbdita.
4 Tremunt vidéntes ángeli
versam vicem mortálium:
culpat caro, purgat caro,
regnat caro Verbum Dei.
5 Tu, Christe, nostrum gáudium,
manens perénne præmium,
mundi regis qui fábricam,
mundána vincens gáudia.
6 Hinc te precántes quæsumus,
ignósce culpis ómnibus
et corda sursum súbleva
ad te supérna grátia,
7 Ut, cum rubénte cœperis
clarére nube iúdicis,
pœnas repéllas débitas,
reddas corónas pérditas.
8 Iesu, tibi sit glória,
qui scandis ad cæléstia,
cum Patre et almo Spíritu,
in sempitérna sæcula. Amen.
Ant. 1
Cantáte Deo, psalmum dícite nómini eius; iter fácite ei qui fertur super nubes, allelúia.
Psalmus 67
Triumphalis ingressus Domini
Ascendens in altum captivam duxit captivitatem dedit dona hominibus (Eph 4, 10)
I
Exsúrgit Deus, et dissipántur inimíci eius; *
et fúgiunt qui odérunt eum a fácie eius.
Sicut dissipátur fumus, tu díssipas; †
sicut fluit cera a fácie ignis, *
sic péreunt peccatóres a fácie Dei.
Et iusti læténtur et exsúltent in conspéctu Dei, *
et delecténtur in lætítia.
Cantáte Deo, psalmum dícite nómini eius; †
iter fácite ei qui fertur super nubes: *
Dóminus nomen illi.
Iubiláte in conspéctu eius; †
pater orphanórum et iudex viduárum, *
Deus in habitáculo sancto suo.
Deus, qui inhabitáre facit desolátos in domo, †
qui edúcit vinctos in prosperitátem; *
verúmtamen rebélles habitábunt in árida terra.
Deus, cum egrederéris in conspéctu pópuli tui, *
cum pertransíres in desérto, terra mota est,
étiam cæli distillavérunt a fácie Dei Sínai, *
a fácie Dei Israel.
Plúviam voluntáriam effundébas, Deus; *
hereditátem tuam infirmátam, tu refecísti eam.
Animália tua habitábant in ea, *
parásti in bonitáte tua páuperi, Deus.
Glória Patri, et Fílio, *
et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc et semper, *
et in sæcula sæculórum. Amen.
Ant.
Cantáte Deo, psalmum dícite nómini eius; iter fácite ei qui fertur super nubes, allelúia.
Ant. 2
Ascéndens in altum, captívam duxit captivitátem, allelúia.
II
Dóminus dabit verbum; *
vírgines annuntiántes bona sunt agmen ingens:
"Reges exercítuum fúgiunt, fúgiunt, *
et spécies domus dívidit spólia.
Et vos dormítis inter médias caulas: *
alæ colúmbæ nitébant argénto, et pennæ eius pallóre auri.
Dum dispérgit Omnípotens reges super eam, *
nive dealbátur Selmon".
Mons Dei mons Basan, *
mons cacúminum mons Basan.
Ut quid invidétis, montes cacúminum, †
monti in quo beneplácitum est Deo inhabitáre? *
Etenim Dóminus habitábit in finem.
Currus Dei decem mília mílium: *
Dóminus venit de Sina in sancta.
Ascendísti in altum, captívam duxísti captivitátem; †
accepísti in donum hómines, *
ut étiam rebélles hábitent apud Dóminum Deum.
Benedíctus Dóminus die cotídie; *
portábit nos Deus salutárium nostrórum.
Deus noster, Deus ad salvándum; *
et Dómini, Dómini éxitus mortis.
Verúmtamen Deus confrínget cápita inimicórum suórum, *
vérticem capillátum perambulántium in delíctis suis.
Dixit Dóminus: "Ex Basan redúcam, *
redúcam de profúndo maris,
ut intingátur pes tuus in sánguine, *
lingua canum tuórum ex inimícis portiónem invéniat".
Glória Patri, et Fílio, *
et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc et semper, *
et in sæcula sæculórum. Amen.
Ant.
Ascéndens in altum, captívam duxit captivitátem, allelúia.
Ant. 3
Vidérunt ingréssus tuos, Deus, ingressus Dei mei, regis mei in sancta, allelúia. †
III
Vidérunt ingréssus tuos, Deus, *
ingréssus Dei mei, regis mei in sancta.
† Præcédunt cantóres, †
postrémi véniunt psalléntes, *
in médio iuvénculæ tympanístriæ.
"In ecclésiis benedícite Deo, *
Dómino, vos de fóntibus Israel".
Ibi Béniamin adulescéntulus ducens eos, †
príncipes Iuda cum turma sua, *
príncipes Zábulon, príncipes Néphthali.
Manda, Deus, virtúti tuæ; *
confírma hoc, Deus, quod operátus es in nobis.
A templo tuo in Ierúsalem *
tibi áfferent reges múnera.
Increpa feram arúndinis, †
congregatiónem taurórum in vítulis populórum, *
prostérnant se cum láminis argénti.
Díssipa gentes quæ bella volunt. †
Vénient optimátes ex Ægýpto, *
Æthiópia prævéniet manus suas Deo.
Regna terræ, cantáte Deo, psállite Dómino, †
psállite Deo, qui fertur super cælum cæli ad oriéntem; *
ecce dabit vocem suam, vocem virtútis.
Tribúite virtútem Deo. †
Super Israel magnificéntia eius *
et virtus eius in núbibus.
Mirábilis, Deus, de sanctuário tuo, †
Deus Israel ipse tríbuet virtútem et fortitúdinem plebi suæ; *
benedíctus Deus.
Glória Patri, et Fílio, *
et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc et semper, *
et in sæcula sæculórum. Amen.
Ant.
Vidérunt ingréssus tuos, Deus, ingressus Dei mei, regis mei in sancta, allelúia.
V.
Dóminus apéruit illis sensum, allelúia.
R.
Ut intellégerent Scriptúras, allelúia.
|
|
De Epístola beáti Pauli apóstoli ad Ephésios
|
4, 1-24
|
Ascendens in altum, captivam duxit captivitatem
Fratres: Obsecro vos, ego vinctus in Dómino, ut digne ambulétis vocatióne qua vocáti estis, cum omni humilitáte et mansuetúdine, cum patiéntia supportántes ínvicem in caritáte, sollíciti serváre unitátem spíritus in vínculo pacis. Unum corpus et unus Spíritus, sicut vocáti estis in una spe vocatiónis vestræ; unus Dóminus, una fides, unum baptísma, unus Deus et Pater ómnium, qui est super omnes et per ómnia et in ómnibus nobis.
Unicuíque autem nostrum data est grátia secúndum mensúram donatiónis Christi. Propter quod dicit: "Ascéndens in altum, captívam duxit captivitátem, dedit dona homínibus". Quod autem ascéndit, quid est nisi quia et descéndit primum in inferióres partes terræ? Qui descéndit, ipse est et qui ascéndit super omnes cælos, ut impléret ómnia.
Et ipse dedit quosdam quidem apóstolos, quosdam autem prophétas, álios vero evangelístas, álios autem pastóres et doctóres, ad consummatiónem sanctórum in opus ministérii, in ædificatiónem córporis Christi, donec occurrámus omnes in unitátem fídei et agnitiónis Fílii Dei, in virum perféctum, in mensúram ætátis plenitúdinis Christi; ut iam non simus párvuli fiuctuántes, et circumferámur omni vento doctrínæ in nequítia hóminum, in astútia ad circumventiónem erróris; veritátem autem faciéntes in caritáte, crescámus in illo per ómnia, qui est caput Christus: ex quo totum corpus compáctum et conéxum per omnem iunctúram subministratiónis, secúndum operatiónem in mensúram uniuscuiúsque membri, augméntum córporis facit in ædificatiónem sui in caritáte.
Hoc ígitur dico et testíficor in Dómino, ut iam non ambulétis sicut et gentes ámbulant in vanitáte sensus sui, ténebris obscurátum habéntes intellectum, alienáti a vita Dei per ignorántiam, quæ est in illis propter cæcitátem cordis ipsórum; qui desperántes semetípsos tradidérunt impudicítiæ, in operatiónem immundítiæ omnis, in avarítiam.
Vos autem non ita didicístis Christum, si tamen illum audístis et in ipso edócti estis, sicut est véritas in Iesu, depónere vos secúndum prístinam conversatiónem véterem hóminem, qui corrúmpitur secúndum desidéria erróris. Renovámini autem spíritu mentis vestræ, et indúite novum hóminem, qui secúndum Deum creátus est in iustítia et sanctitáte veritátis.
|
|
|
Eph 4, 8 (Ps 67, 19); Ps 46, 6
|
R.
Ascéndens Christus in altum, captívam duxit captivitátem; * Dedit dona homínibus, allelúia.
V.
Ascéndit Deus in iubilatióne, et Dóminus in voce tubæ. R. Dedit dona homínibus, allelúia.
Ex Sermónibus sancti Augustíni epíscopi
(Sermo de Ascensione Domini, Mai 98, 12: PLS 2, 494-495)
Nemo ascendit in cælum, nisi qui descendit de cælo
Hódie Dóminus noster Iesus Christus ascéndit in cælum; ascéndat cum illo cor nostrum.
Audiámus Apóstolum dicéntem: Si consurrexístis cum Christo, quæ sursum sunt sápite, ubi Christus est in déxtera Dei sedens; quæ sursum sunt quærite, non quæ super terram. Sicut enim ille ascéndit, nec recéssit a nobis, sic et nos cum illo ibi iam sumus, quamvis nondum in córpore nostro factum sit quod promíttitur nobis.
Ille iam exaltátus est super cælos; pátitur tamen in terris quidquid labórum nos tamquam eius membra sentímus. Cui rei testimónium perhíbuit désuper clamans: Saule, Saule, quid me perséqueris? Et: Esurívi, et dedístis mihi manducáre.
Cur non étiam nos ita laborámus in terris, ut per fidem, spem, caritátem, qua illi conéctimur, iam cum illo requiescámus in cælis? Ille, cum ibi est, étiam nobíscum est; et nos, cum hic sumus, étiam cum illo sumus. Illud ipse et divinitáte et potestáte et dilectióne; hoc autem nos, etsi divinitáte non póssumus sicut ipse, dilectióne tamen póssumus, sed in ipsum.
Ille de cælo non recéssit, cum ad nos inde descéndit; nec a nobis recéssit, cum in cælum rursus ascéndit. Nam quia ibi erat, cum hic esset, ita ipse testátur: Nemo, inquit, ascéndit in cælum, nisi qui de cælo descéndit, Fílius hóminis, qui est in cælo.
Hoc dictum est propter unitátem, quia caput nostrum est, et nos corpus eius. Hoc ergo nemo, nisi ipse, quia et nos ipse secúndum id quod ipse Fílius hóminis propter nos, et nos Dei fílii propter ipsum.
Ita quippe Apóstolus dicit: Sicut enim corpus unum est, et membra habet multa; ómnia autem córporis membra, cum sint multa, unum est corpus, ita et Christus. Non ait: ita Christus, sed ait: ita et Christus. Christus ergo membra multa, unum corpus.
Descéndit ítaque de cælo per misericórdiam, nec ascéndit nisi ipse, cum et nos in ipso per grátiam. Ac per hoc non nisi Christus descéndit, nec nisi Christus ascéndit; non quod cápitis dígnitas confundátur in córpore, sed quod córporis únitas non separétur a cápite.
|
|
|
Act 1, 3. 9. 4
|
R.
Post passiónem suam per dies quadragínta appáruit eis, loquens de regno Dei; * Et, vidéntibus illis, elevátus est, et nubes suscépit eum ab óculis eórum, allelúia.
V.
Convéscens præcépit eis ab Ierosólymis ne discéderent, sed exspectárent promissiónem Patris. R. Et, vidéntibus illis, elevátus est, et nubes suscépit eum ab óculis eórum, allelúia.
Te Deum laudámus: *
te Dóminum confitémur.
Te ætérnum Patrem, *
omnis terra venerátur.
Tibi omnes ángeli, *
tibi cæli et univérsæ potestátes:
tibi chérubim et séraphim *
incessábili voce proclámant:
Sanctus, Sanctus, Sanctus *
Dóminus Deus Sábaoth.
Pleni sunt cæli et terra *
maiestátis glóriæ tuæ.
Te gloriósus *
Apostolórum chorus,
te prophetárum *
laudábilis númerus,
te mártyrum candidátus *
laudat exércitus.
Te per orbem terrárum *
sancta confitétur Ecclésia,
Patrem *
imménsæ maiestátis;
venerándum tuum verum *
et únicum Fílium;
Sanctum quoque *
Paráclitum Spíritum.
Tu rex glóriæ, *
Christe.
Tu Patris *
sempitérnus es Fílius.
Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem, *
non horruísti Vírginis úterum.
Tu, devícto mortis acúleo, *
aperuísti credéntibus regna cælórum.
Tu ad déxteram Dei sedes, *
in glória Patris.
Iudex créderis *
esse ventúrus.
Te ergo quæsumus, tuis fámulis súbveni, *
quos pretióso sánguine redemísti.
Ætérna fac cum sanctis tuis *
in glória numerári.
Hæc ultima pars hymni ad libitum omitti potest:
Salvum fac pópulum tuum, Dómine, *
et bénedic hereditáti tuæ.
Et rege eos, *
et extólle illos usque in ætérnum.
Per síngulos dies *
benedícimus te;
et laudámus nomen tuum in sæculum, *
et in sæculum sæculi.
Dignáre, Dómine, die isto *
sine peccáto nos custodíre.
Miserére nostri, Dómine, *
miserére nostri.
Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, *
quemádmodum sperávimus in te.
In te, Dómine, sperávi: *
non confúndar in ætérnum.
Orémus.
Fac nos, omnípotens Deus, sanctis exsultáre gáudiis et pia gratiárum actióne lætári, quia Christi Fílii tui ascénsio est nostra provéctio, et, quo procéssit glória cápitis, eo spes vocátur et córporis.
Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sæcula sæculórum. Amen.
Saltem in celebratione communi, additur acclamatio:
V. Benedicámus Dómino.
R. Deo grátias.
|
|
