WERSJA PREMIUM:


Tu jesteś:




Menu:

Internetowa Liturgia Godzin

Wesprzyj rozwój serwisu

Czytelnia

26 grudnia
Święty Szczepan, diakon
pierwszy męczennik

Ukamienowanie świętego Szczepana

Greckie imię Stephanos znaczy tyle, co "wieniec" i jest tłumaczone na język polski jako Stefan lub Szczepan. Nie wiemy, ani kiedy, ani gdzie św. Szczepan się urodził. Jego greckie imię wskazywałoby na to, że był nawróconym hellenistą - Żydem z diaspory, zhellenizowanym, czyli posługującym się na co dzień językiem greckim. Nie są nam znane szczegóły jego wcześniejszego życia. Jego dzieje rozpoczynają się od czasu wybrania go na diakona Kościoła. Apostołowie w odpowiedzi na propozycję św. Piotra wybrali siedmiu diakonów dla posługi ubogim, aby w ten sposób odciążyć uczniów Chrystusa oraz dać im więcej czasu na głoszenie Ewangelii. W gronie tych siedmiu znalazł się Szczepan. Nie ograniczył się on jednak wyłącznie do posługi ubogim. Według Dziejów Apostolskich, "pełen łaski i mocy Ducha Świętego" głosił Ewangelię z mądrością, której nikt nie mógł się przeciwstawić.
Został oskarżony przez Sanhedryn, że występuje przeciw Prawu i Świątyni. W mowie obrończej Szczepan ukazał dzieje Izraela z perspektywy chrześcijańskiej, konkludując, że naród ten stale lekceważył wolę Boga (Dz 6, 8 - 7, 53). Publicznie wyznał Chrystusa, za co został ukamienowany (Dz 7, 54-60). Jest określany mianem Protomartyr - pierwszy męczennik.
Oskarżycielami Szczepana przed Sanhedrynem żydowskim byli inni zhelenizowani Żydzi, z wymienionych w tekście Dziejów Apostolskich synagog. Wynika stąd, że Szczepan zaczął od nawracania swoich rodaków, do których mógł przemawiać w ich własnym języku, czyli po grecku. Zadziwia znajomością dziejów narodu żydowskiego i wskazuje, że powołaniem narodu wybranego było przygotowanie świata na przyjście Zbawiciela. Żydzi nie tylko sprzeniewierzyli się temu wielkiemu posłannictwu, ale nawet zamordowali Chrystusa. Stąd oburzenie, jakie wyrywa się z ust Szczepana.
Był to rok 36, a więc od śmierci Chrystusa Pana upłynęły zaledwie 3 lata. Prozelici musieli praktykować i wypełniać, podobnie jak Apostołowie i uczniowie Chrystusa, także prawo judaizmu z przyjęciem obrzezania, pogłębione jedynie o nakazy Ewangelii. Dopiero sobór w Jerozolimie w roku 49/50 zdecydował, że poganie nawróceni na chrześcijaństwo nie są zobowiązani do zachowania prawa mojżeszowego. Same niemal imiona greckie wskazują, jak wielkie były wpływy helleńskie w czasach apostolskich w narodzie żydowskim. Nadto wynika z tekstu, że pieczę nad ubogimi zlecono głównie nawróconym hellenistom, aby nie mieli żalu, że są krzywdzeni przez wiernych pochodzenia żydowskiego.
Autor Dziejów Apostolskich podkreśla, że przy śmierci Szczepana był obecny Szaweł, późniejszy Apostoł Narodów, którego św. Łukasz stanie się potem uczniem. Pilnował szat oprawców. Był oficjalnym świadkiem kamienowania - reprezentował Sanhedryn.
Bibliści zastanawiają się, jak mogło dojść do jawnego samosądu oraz morderstwa, skoro każdy wyrok śmierci był uzależniony od podpisu rzymskiego namiestnika, jak to widzimy przy śmierci Pana Jezusa. Właśnie wtedy, w 36 roku Piłat został odwołany ze swojego stanowiska, a nowy namiestnik jeszcze nie przybył. Żydzi wykorzystali ten moment, by dokonać samosądu na Szczepanie, co więcej, rozpoczęli na szeroką skalę akcję niszczenia chrześcijaństwa: "Wybuchło wówczas wielkie prześladowanie w Kościele jerozolimskim" (Dz 8, 1).
Kult Szczepana rozwinął się natychmiast. Jednakże na skutek zawieruch, jakie nawiedzały Ziemię Świętą, w tym także Jerozolimę, zapomniano o jego grobie. Odkryto go dopiero w 415 roku. Skoro udało się go rozpoznać, to znaczy, że św. Szczepan musiał mieć grób wyróżniający się i z odpowiednim napisem. O znalezieniu tego grobu pisze kapłan Lucjan. Miał mu się zjawić pewnej nocy Gamaliel, nauczyciel św. Pawła, i wskazać grób swój i św. Szczepana w pobliżu Jerozolimy (Kfar Gamla, czyli Beit Jamal). Chrześcijanie, uciekając przed oblężeniem Jerozolimy i w obawie przed jej zburzeniem przez cesarza Hadriana, zabrali ze sobą śmiertelne szczątki tych dwóch czcigodnych mężów i we wspomnianej wiosce je pochowali. Gamaliel bowiem miał zakończyć życie jako chrześcijanin. Na miejscu odnalezienia ciał biskup Jerozolimy, Jan, wystawił murowaną bazylikę; drugą zbudował w miejscu, gdzie według podania Szczepan miał być ukamienowany. Bazylikę tę upiększyli św. Cyryl Jerozolimski (439) i cesarzowa św. Eudoksja (460).
Imię Szczepana włączono do Kanonu rzymskiego. Jest patronem diecezji wiedeńskiej; kamieniarzy, kucharzy i tkaczy.
Z dniem św. Szczepana łączono w Polsce wiele zwyczajów. Podczas gdy pierwszy dzień Świąt spędzano w zaciszu domowym, wśród najbliższej rodziny, w drugi dzień obchodzono z życzeniami świątecznymi sąsiadów, dalszą rodzinę i znajomych. W czasie Mszy świętej rzucano w kościele zboże na pamiątkę kamienowania Świętego. Wieczór 26 grudnia nazywano "szczodrym", gdyż służba dworska składała panom życzenia i otrzymywała poczęstunek, a nawet prezenty. Po przyjęciu smarowano miodem pułap i rzucano ziarno. Jeśli zboże przylgnęło, było to dobrą wróżbą pomyślnych zbiorów.
Zaskoczenie może budzić fakt, że Kościół w drugim dniu oktawy Świąt Bożego Narodzenia umieścił święto św. Szczepana. Być może stało się tak po to, byśmy zapatrzeni w żłóbek Chrystusa nie zapomnieli, że ofiara ze strony Boga dla człowieka pociąga konieczność także ofiary ze strony człowieka dla Boga, chociażby ona wymagała nawet krwi męczeństwa.
Święty Szczepan




W ikonografii św. Szczepan występuje jako młody diakon w białej tunice lub w bogato tkanej dalmatyce. Jego atrybutami są: księga Ewangelii, kamienie na księdze lub w jego rękach, gałązka palmowa.


Więcej informacji:

Kliknij tutaj - książka w księgarni Gloria24.pl
Kliknij tutaj - książka w księgarni tolle.pl
Kliknij tutaj - płyta CD Audio / MP3, audiobook
Kliknij tutaj - strona w Internecie

Jan Paweł II
Świadek Ewangelii
Anioł Pański, 26 grudnia 1997 r.
Jan Paweł II
Pierwszy męczennik
Anioł Pański, 26 grudnia 1998 r.
Jan Paweł II
Przykład św. Szczepana
Anioł Pański, 26 grudnia 2000 r.
Jan Paweł II
Przesłanie pierwszego męczennika
Anioł Pański, 26 grudnia 2001 r.
Jan Paweł II
Wyznawajmy wiarę z odwagą
Anioł Pański, 26 grudnia 2002 r.
Jan Paweł II
Oddał życie za Chrystusa
Anioł Pański, 26 grudnia 2003 r.
 
Benedykt XVI
Uczeń i naśladowca Jezusa
Anioł Pański, 26 grudnia 2005 r.
Benedykt XVI
Dają świadectwo i służą Ewangelii
Anioł Pański, 26 grudnia 2006 r.
Benedykt XVI
Święty Szczepan
Audiencja generalna, 10 stycznia 2007 r.
Benedykt XVI
Męczeństwo jest aktem miłości do Boga i ludzi
Anioł Pański, 26 grudnia 2007 r.
Benedykt XVI
Męczeństwo św. Szczepana
opromienione światłem Bożego Narodzenia
Anioł Pański, 26 grudnia 2008 r.
Benedykt XVI
Miłość jest mocniejsza od prób i prześladowań
Anioł Pański, 26 grudnia 2009 r.
Benedykt XVI
Heroiczne świadectwo wiary chrześcijan
w różnych częściach świata
Anioł Pański, 26 grudnia 2011 r.
Benedykt XVI
Wzór dla wszystkich,
którzy pragną służyć nowej ewangelizacji
Anioł Pański, 26 grudnia 2012 r.
 
Franciszek
Ofiara męczenników to ich narodziny dla nieba
Anioł Pański, 26 grudnia 2013 r.
Franciszek
Papież wzywa do modlitwy za prześladowanych
Anioł Pański, 26 grudnia 2014 r.
Franciszek
Ćwiczmy się w przebaczaniu
Anioł Pański, 26 grudnia 2015 r.
Franciszek
Wybierajac prawdę,
stał się ofiarą tajemnicy nieprawości
Anioł Pański, 26 grudnia 2016 r.
Franciszek
Szczepan modli się do Jezusa, aby przyjął jego ducha
Anioł Pański, 26 grudnia 2017 r.
Franciszek
Papież zachęca do powierzenia się Bogu
Anioł Pański, 26 grudnia 2018 r.
Franciszek
Szczepan wzorem dla Kościoła niosącego Ewangelię
Anioł Pański, 26 grudnia 2019 r.
Franciszek
Chrześcijanie winni być świadkami Jezusa
Anioł Pański, 26 grudnia 2020 r.
Franciszek
Szczepan uczy nas łączenia miłości,
przepowiadania i przebaczania
Anioł Pański, 26 grudnia 2022 r.
 
bp Kazimierz Romaniuk
"Szczepan zaś pełen łaski i mocy"
ekai.pl
Kościół wspomina św. Szczepana
Marek Wójtowicz SJ
Swoi go nie przyjęli
Piotr Drzyzga
Pierwszy męczennik
cerkiew.pl
Stefan, pierwszy męczennik i archidiakon
Magda Nałęcz
Męczennik o obliczu anioła
ks. Zdzisław Wietrzak SJ
Św. Szczepana
Leszek Śliwa
Pierwszy męczennik

Ostatnia aktualizacja: 18.12.2023


Ponadto dziś także w Martyrologium:
W Rzymie - św. Dionizego, papieża. Stolicę Piotrowa objął po śmierci Sykstusa, a więc w roku 258. Gdy potem za Galiena Kościół odzyskał względną swobodę, Dionizy zreorganizował rzymską gminę i usprawnił duszpasterzowanie. Interweniował także w sprawie Dionizego Aleksandryjskiego, a mieszkańcom Cezarei słał pociechę i zasiłki. Zmarł w roku 268 lub następnym.

W Madrycie - św. Wincencji Marii Lopez Vicuña, założycielki zgromadzenia córek Marii Niepokalanej. Gdy proponowano jej małżeństwo, odparła kategorycznie: "Ani z królem, ani ze świętym". Przy współudziale kilku jezuitów założyła zgromadzenie, które zajmowało się służącymi. Zmarła w roku 1890. Kanonizował ją w roku 1975 Paweł VI.

oraz:

św. Teodora (+ VI w.); św. Zenona, biskupa (+ ok. 400); św. Zozyma, papieża (+ 418)

Wyślij do nas maila
STRONA GŁÓWNA
TEKSTY ILG | OWLG | LITURGIA HORARUM | KALENDARZ LITURGICZNY | DODATEK | INDEKSY | POMOC
CZYTELNIA

 Teksty Liturgii Godzin:
© Copyright by Konferencja Episkopatu Polski i Wydawnictwo Pallottinum

Opracowanie i edycja - © Copyright by ILG