WERSJA PREMIUM:


Tu jesteś:




Menu:

Internetowa Liturgia Godzin

Wesprzyj rozwój serwisu

Czytelnia

23 sierpnia
Święta Róża z Limy, dziewica

Zobacz także:

Święta Róża
Izabela Flores urodziła się w Limie, stolicy Peru, 20 kwietnia 1586 r. Tam też przeżyła całe swoje życie. Ze względu na jej nadzwyczaj delikatną cerę nazywano ją Różą. Dość wcześnie przyjęła I Komunię świętą i sakrament bierzmowania z rąk biskupa Limy, św. Turybiusza.
Od młodości odznaczała się głęboką wiarą i pobożnością. Sprzyjała temu atmosfera w domu; rodzice, Gaspar Flores i Maria Oliva, dbali o jej wykształcenie, wygląd i ogładę. Róża była dumą i radością rodziców, pełna miłości i posłuszeństwa. Jako dziecko złożyła Bogu ślub dozgonnej czystości.


Święta Róża Rodzice za wszelką cenę chcieli ją wydać za bogatego człowieka. Róża jednak dość wcześnie postanowiła, że będzie starała się całkowicie przypodobać Chrystusowi i dlatego przygotowywała się do życia pełnego wyrzeczeń i medytacyjnej modlitwy. Dlatego też zdecydowanie odmawiała zgody na ślub, przez co wiele wycierpiała - zwłaszcza od matki, która ją prosiła, błagała, groziła, a nawet maltretowała. Róża ofiarowała te cierpienia Chrystusowi.
W dwudziestym roku życia wstąpiła do Trzeciego Zakonu św. Dominika. Jako tercjarka nadal pozostawała w domu rodzinnym, zajmując osobny domek z ogródkiem. Zwiększyła swoje posty i umartwienia, modlitwy, czuwania, surowe pokuty i wyrzeczenia. Wielu zaczęło ją uważać za nienormalną. Była pogardzana. Bóg obdarzał ją jednak nowymi łaskami, głównie darem modlitwy.


Święta Róża

Róża żyła niezwykle surowo. Przez cały Wielki Post nie jadła nawet chleba, lecz - jak przekazała tradycja - dziennie jadła tylko pięć pestek cytryny. Znosiła wiele cierpień i prześladowań złego ducha, różne choroby, obelgi i oszczerstwa ze strony otoczenia. Dotykał ją często bezwład członków, omdlenia, ataki słabości. Ona jednak błagała o miłosierdzie Boga dla grzeszników i łaskę przebaczenia.
Za patronkę swoich dążeń do świętości obrała sobie św. Katarzynę Sieneńską, również dominikańską tercjarkę. Zgłębiała tajemnicę jej życia i świętości, na niej wzorowała swoją miłość. Róża w swym życiu wiele wycierpiała. Przeżyła śmierć rodziców, samotność, opuszczenie, oschłości i najrozmaitsze doświadczenia wewnętrzne. To wszystko mocno nadwerężało jej siły.


Święta Róża Praktykowała najrozmaitsze pokuty i umartwienia. W nagrodę za takie życie cieszyła się poufnym przestawaniem ze swoim Aniołem Stróżem i Matką Bożą. Przez piętnaście lat doświadczała zupełnego opuszczenia. Nie odczuwała żadnego pociągu do modlitwy, żadnej pociechy ani poczucia bliskości Boga. Dzień i noc prześladowały ją myśli, że Bóg ją odrzucił. Wówczas dopiero doszła do kontemplacji i mistycznego zjednoczenia z Chrystusem. Odtąd żyła jeszcze bardziej dla Niego.
Ostatnie trzy lata życia spędziła u małżonków Gonzaleza della Maza i Marii Uzategui, którzy darzyli ją pełną miłością. W ich domu zmarła w wieku 31 lat, 24 sierpnia 1617 r., w dniu, który przepowiedziała. Sława jej świętości była tak wielka, że dominikanie pochowali jej ciało najpierw w krużganku klasztornym, a w dwa lata potem - w swoim kościele w Limie w kaplicy św. Katarzyny ze Sieny. Wraz z jej ciałem zamknięto niektóre jej pisma i próby rysunku. W 1923 roku odnaleziono je.
Papież Klemens IX dokonał beatyfikacji Róży w 1668 roku i ogłosił ją patronką Ameryki, a w roku 1670 także patronką Filipin i Antyli. W trzy lata po beatyfikacji nastąpiła jej kanonizacja, której dokonał papież Klemens X w 1671 roku.

W ikonografii św. Róża przedstawiana jest jako młoda dominikanka w habicie. Atrybuty: Dziecię Jezus w ramionach, korona z cierni, kotwica, krzyż, róża, wianek z róż; wiązanka róż, z których wychyla się Dziecię Jezus.


Więcej informacji:

Kliknij tutaj - książka w księgarni Gloria24.pl
Kliknij tutaj - książka w księgarni tolle.pl
Kliknij tutaj - płyta CD Audio / MP3, audiobook
Kliknij tutaj - strona w Internecie

Marcin Jakimowicz
Siostrzyczki
Beata Kozakiewicz
Św. Róża z Limy
III Zakon św. Dominika - Fraternia bł. Imeldy
Św. Róża z Limy, tercjarka
Polonia Christiana
Św. Róża z Limy
Jan Uryga
Św. Róża - patronka Ameryki Południowej
Żywoty Świętych Pańskich (1937 r.)
Żywot św. Róży Limańskiej, dominikanki
ks. Władysław Hozakowski
Święta Róża z Limy, dziewica
Litania do św. Róży z Limy
 
Piotr Stefaniak
Św. Róża z Limy

Róża z Limy (1586-1617) - pierwsza święta Kościoła katolickiego pochodząca z Ameryki. Jako dziecko złożyła ślub czystości. W wieku 20 lat została tercjarką dominikańską. Za swój ideał i patronkę uważała św. Katarzynę ze Sieny. Zrezygnowała z tego, co ówczesny świat mógł dać tak pięknej i uzdolnionej dziewczynie. Kontemplowała Boga we dnie i w nocy. Oddawała się postom, umartwieniu i modlitwie. Odzwierciedleniem jej miłości do Jezusa była miłość względem bliźnich. Przemierzała ulice Limy w poszukiwaniu ubogich, nędzarzy, porzuconych, chorych i nieszczęśliwych. W 1668 r. została beatyfikowana przez Klemensa IX, który ogłosił ją patronką Ameryki Południowej. Kanonizacji dokonał Klemens X w 1671 r.
Jacek Salij OP
Legendy dominikańskie

W zbiorze barwnych opowieści, wydanych w oryginalnej szacie graficznej, czytelnik znajdzie zarówno wstrząsające świadectwo męczeństwa rosyjskich dominikanek, jak i pełne ironii średniowieczne anegdoty o mnichach i mniszkach.

Ostatnia aktualizacja: 31.07.2014


Ponadto dziś także w Martyrologium:
W Rzymie - św. Kalinika, patriarchy konstantynopolitańskiego. Rządy objął w roku 693. Justynianowi II wyrzucał twardość serca i gwałty. Potem związał się ze spiskowcami, którzy dokonali zamachu stanu. Gdy w dziesięć lat później cesarz odzyskał tron, Kalinik został oślepiony i zesłany do Rzymu. Zmarł tam w roku 705.

W Boulancourt, we Francji - św. Asceliny. Krewna św. Bernarda, w piątym roku życia schroniła się ze swą matką u pań kanoniczek. Ich klasztor przeszedł potem pod obediencję cystersów. Ascelina zmarła w roku 1195.

oraz:

świętych Abbondiusza i Ireneusza (+ III w.); świętych Archelausa i Cyriaka (+ III w.); świętych męczenników w Cylicji: Asteriusza, braci Klaudiusza i Neona, Donwiny i Teonili (+ 303); św. Flawiana, biskupa Autun (+ V/VI w.); bł. Jakuba, zakonnika (+ 1301); świętych męczenników Kwiriaka, biskupa, Maksyma, przebitera, i Archelausa, diakona (+ pocz. III w.); św. Teonasa, biskupa Aleksandrii (+ 300); bł. Wiktora, biskupa (+ V w.); św. Zacheusza, biskupa Jerozolimy (+ II w.)

Wyślij do nas maila
STRONA GŁÓWNA
TEKSTY ILG | OWLG | LITURGIA HORARUM | KALENDARZ LITURGICZNY | DODATEK | INDEKSY | POMOC
CZYTELNIA

 Teksty Liturgii Godzin:
© Copyright by Konferencja Episkopatu Polski i Wydawnictwo Pallottinum

Opracowanie i edycja - © Copyright by ILG