K. † Boże, wejrzyj ku wspomożeniu memu.
W. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze,
i na wieki wieków. Amen. Alleluja.
Powyższe teksty opuszcza się, jeśli tę Godzinę poprzedza Wezwanie.
1 Słowo zrodzone przez Ojca
I blasku Jego światłości,
Twoje wcielenie, o Chryste,
Wstrzymało świat przed zagładą.
2 Teraz więc serca rozjaśnij
I zapal swoją miłością,
Abyśmy wolni od grzechu
Sławili Ciebie z weselem.
3 Kiedy zaś przyjdziesz powtórnie,
By sądzić ludzkie sumienia,
Wtedy potępisz przewrotnych,
A dobrym dasz królowanie.
4 Nie karz nas wieczną Otchłanią
Za ogrom win popełnionych,
Ale nam otwórz niebiosa
I obdarz pełnią radości.
5 Chryste, nasz Królu łagodny,
Niech Tobie z Ojcem i Duchem
Będzie podzięka i chwała
Przez całą wieczność bez kresu. Amen.
1 Słowo zrodzone przed światłem
I blasku Ojca jasności,
Panie i Stwórco wszystkiego,
Czekamy z wiarą na Ciebie.
2 Ty, który w łonie Dziewicy
Poczęty z Ducha zostałeś,
Przyjdź po raz drugi na ziemię
I okaż swoją potęgę.
3 Bądź dla nas Nowym Przymierzem,
Pojednaj z Ojcem grzeszników,
Twoim pokojem nas obdarz
I rozpal serca miłością.
4 Kiedy zabłyśnie na niebie
Twojego sądu zapowiedź,
Wspomnij na gwiazdę promienną,
Co ludziom łaskę wieściła.
5 Tobie, którego pragniemy
I przyzywamy z ufnością,
Z Ojcem i Duchem Najświętszym
Niech będzie chwała na wieki. Amen.
1 ant.
Nasz Bóg przybył * i nie będzie milczał.
Psalm 50
Prawdziwa cześć Boga
Nie przyszedłem znieść Prawa, ale je wypełnić (Mt 5, 17)
I
Przemówił Pan, Bóg nad bogami, *
i wezwał ziemię od wschodu do zachodu słońca.
Bóg zajaśniał ze Syjonu, korony piękności, *
nasz Bóg przybył i nie będzie milczał.
Poprzedza Go ogień trawiący, *
wokół Niego szaleje nawałnica.
Wzywa z góry niebo i ziemię, *
by lud swój osądzić:
"Zgromadźcie Mi moich umiłowanych, *
którzy przez ofiarę zawarli ze Mną przymierze".
Niebiosa zwiastują sprawiedliwość Jego, *
albowiem sam Bóg jest sędzią.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant.
Nasz Bóg przybył i nie będzie milczał.
2 ant.
Składajmy Bogu * ofiarę dziękczynną.
II
"Posłuchaj, mój ludu, gdyż będę przemawiał †
i będę świadczył przeciw tobie, Izraelu. *
Ja jestem Bogiem, twoim Bogiem.
Nie oskarżam cię za twoje ofiary, *
bo twe całopalenia zawsze są przede Mną.
Nie przyjmę cielca z twego domu *
ani kozłów ze stad twoich,
Bo do Mnie należy cała zwierzyna w lasach, *
tysiące zwierząt na moich górach.
Znam wszystkie ptaki na niebie, *
moim jest wszystko, co porusza się na polach.
Gdybym był głodny, nie mówiłbym ci o tym, *
bo do Mnie świat należy i wszystko, co go napełnia.
Czy będę jadł mięso cielców *
albo pił krew kozłów?
Składaj Bogu ofiarę dziękczynną, *
spełnij swoje śluby wobec Najwyższego.
I wzywaj Mnie w dniu utrapienia, *
wyzwolę ciebie, a ty Mnie uwielbisz".
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant.
Składajmy Bogu ofiarę dziękczynną.
3 ant.
Miłości pragnę, a nie krwawej ofiary, * bardziej poznania Boga niż całopalenia.
III
A do grzesznika Bóg mówi: †
"Czemu wymieniasz moje przykazania *
i na ustach masz moje przymierze?
Ty, co nienawidzisz karności, *
a słowa moje odrzuciłeś za siebie.
Ty, widząc złodzieja, razem z nim biegniesz *
i trzymasz z cudzołożnikami.
W złym celu otwierasz usta, *
a język twój knuje podstępy.
Zasiadłszy, przemawiasz przeciw bratu, *
znieważasz syna swej matki.
Ty tak postępujesz, a Ja mam milczeć? †
Czy myślisz, że jestem podobny do ciebie: *
Skarcę ciebie i postawię ci to przed oczy.
Zrozumcie to wy, co zapominacie o Bogu, *
abym was nie porwał, i nikt was nie ocali.
Kto składa ofiarę dziękczynną, ten cześć Mi oddaje, *
a tym, którzy postępują uczciwie, ukażę Boże zbawienie".
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant.
Miłości pragnę, a nie krwawej ofiary, / bardziej poznania Boga niż całopalenia.
K.
Okaż nam, Panie, miłosierdzie swoje.
W.
I daj nam swoje zbawienie.
Jeżeli poniżej nie wyświetliły się teksty czytań i Te Deum, kliknij tutaj i przeładuj tę stronę (dotyczy głównie użytkowników urządzeń mobilnych).
Z Księgi proroka Izajasza
|
30, 18-26
|
Obietnica przyszłego szczęścia
Pan czeka, by wam okazać łaskę, i dlatego stoi, by się zlitować nad wami, bo Pan jest sprawiedliwym Bogiem. Szczęśliwi wszyscy, którzy Jemu ufają.
Zaiste, o ludu, który zamieszkujesz Syjon w Jerozolimie, nie będziesz gorzko płakał. Rychło okaże ci On łaskę na głos twojej prośby. Ledwie usłyszy, odpowie ci.
Choćby ci Pan dał chleb ucisku i wodę utrapienia, twój Nauczyciel już nie odstąpi, a oczy twoje patrzeć będą na twego Mistrza. Twoje uszy usłyszą słowa rozlegające się za tobą: "To jest droga, idźcie nią!", jeśli chciałbyś iść na prawo lub na lewo.
Wtedy za nieczyste uznasz srebrne obicia twych bożków i złote odzienia twych posągów. Wyrzucisz je jak brudną szmatę. Powiesz im: "Precz!"
On ześle deszcz na zboże, którym obsiejesz rolę, a pokarm z plonów ziemi będzie soczysty i pożywny. Twoje trzody będą się pasły w owym dniu na rozległych łąkach. Woły i osły obrabiające rolę żreć będą paszę dobrze przyprawioną, która została starannie przewiana.
Dojdzie do tego, że na każdej wysokiej górze i na każdym wyniosłym pagórku będą strumienie płynących wód na czas wielkiej rzezi, gdy padną warownie. Wówczas światło księżyca będzie jak światło słoneczne, a światło słońca będzie siedmiokrotne, jakby światło siedmiu dni - w dniu, gdy Pan opatrzy rany swego ludu i uleczy jego sińce po razach.
|
Z Księgi proroka Izajasza
|
30, 18-26
|
Obietnica przyszłego szczęścia
Pan czeka, by wam okazać łaskę, i stoi dlatego, by się zlitować nad wami, bo Pan jest Bogiem sprawiedliwym. Szczęśliwi wszyscy, którzy Jemu ufają.
Zaiste, ludu, który zamieszkujesz Syjon w Jerozolimie, nie będziesz płakał gorzko. Pan rychło okaże ci łaskę na głos twojej prośby. Ledwie usłyszy, a odpowie ci.
Choćby Pan dał ci chleb ucisku i wodę utrapienia, twój nauczyciel już cię nie odstąpi; lecz twoje oczy patrzeć będą na twego mistrza. Twoje uszy usłyszą słowa rozlegające się za tobą: "To jest droga, nią idźcie!", gdybyś zboczył na prawo lub na lewo.
Wtedy uznasz za nieczyste srebrne obicie twych bożków i złote odzienie twych posągów. Wyrzucisz je jak brudną szmatę, której powiesz: "Precz!"
On użyczy deszczu dla twojego zboża, którym obsiejesz rolę, a chleb z urodzajów gleby będzie soczysty i pożywny. Twoja trzoda będzie się pasła w owym czasie na rozległych łąkach. Woły i osły obrabiające rolę jeść będą paszę dobrze przyprawioną, która będzie starannie oczyszczona.
Przyjdzie do tego, że na wszystkich wysokich górach i na wszystkich wzniesionych pagórkach znajdą się strumienie płynących wód na czas wielkiej rzezi, gdy upadną warownie. Wówczas światło księżyca będzie jak światło słoneczne, a światło słońca stanie się siedmiokrotne, jakby światło siedmiu dni; w dniu, gdy Pan opatrzy rany swego Ludu i uleczy jego sińce po razach.
|
|
|
por. Iz 30, 26. 18; Ps 27, 14
|
W.
W owym dniu † Pan opatrzy rany swego ludu / i uleczy jego sińce po razach Bóg sprawiedliwy. * Szczęśliwi wszyscy, którzy Jemu ufają.
K.
Oczekuj Pana, bądź mężny, nabierz odwagi i oczekuj Pana. W. Szczęśliwi wszyscy, którzy Jemu ufają.
Z Positio super martyrio
(Informatio [ed. 2008], Introductio generalis, pp. 5-7)
Wierność Bogu i ślubom potwierdzona własną krwią
W klasztorze zwanym Domem Maryi blisko Sarajewa, w Bośni, żyła wspólnota pięciu zakonnic ze Zgromadzenia Córek Bożej Miłości, zmarłych w opinii męczeństwa w czasie drugiej wojny światowej. Imiona sióstr są następujące: przełożona s. M. Jula Ivanišević (Chorwatka), s. M. Berchmana Leidenix (Austriaczka), s. M. Krizina Bojanc (Słowenka), s. M. Antonija Fabjan (Słowenka) i s. M. Bernadeta Banja (Chorwatka węgierskiego pochodzenia). Klasztor, początkowo zamierzony jako miejsce wypoczynku dla sióstr ze Zgromadzenia, z czasem został nazwany "przytułkiem dla biednych" ze względu na dzieła miłosierdzia w stosunku do potrzebujących, w tym prawosławnych, którzy szukali żywności lub innej pomocy.
Po wybuchu wojny siostry nadal praktykowały miłość chrześcijańską zgodnie z charyzmatem Zgromadzenia: przychodziły z pomocą biednym, żebrakom i uchodźcom, opiekowały się chorymi, dawały pożywienie dzieciom bez różnicy na ich wiarę czy narodowość. Gdy sytuacja się pogorszyła, proponowano im wielokrotnie, aby odeszły z wioski: one jednak zdecydowały się pozostać z ludźmi wyrażając nawet gotowość poświęcenia się za pokój na świecie, szczególnie w Bośni. Żyły powierzając się ufnie Opatrzności Bożej, pewne, że Bóg wie, co jest lepsze dla nich - tak aż do dnia ich uprowadzenia.
W dniu 11 grudnia 1941 r. grupa czetników, serbskich partyzantów, ujęła wszystkie pięć sióstr prowadząc je w kierunku Goražde. Zmusili je do czterodniowego marszu ścieżkami poprzez góry Romanija, w czasie intensywnego mrozu, po śniegu, bez odpowiedniego ubrania, nękając je przesłuchaniami, pogróżkami i obraźliwymi słowami. W tych okolicznościach siostry wykazywały spokój i wewnętrzną pogodę przebywając prawie całą drogę w milczeniu i modlitwie. 76-letnia s. Berchmana, wyczerpana trudem podróży, została oddzielona od pozostałych sióstr i zostawiona w Sjetlinie.
Pozostałe cztery siostry zostały doprowadzone do Goražde i ulokowane pod zamknięciem na drugim piętrze wojskowych koszar, które znajdywały się nad rzeką Driną. W nocy tego dnia, 15 grudnia, czetnicy wtargnęli do pomieszczenia sióstr z zamiarem ich zgwałcenia. Proponowali im zrezygnowanie z życia zakonnego i zaniechanie służenia Watykanowi, gwarantując im życie i pracę aż po uzyskanie stopni wojskowych. Nie uległy nawet wobec gróźb śmierci, wyrażając raczej gotowość na śmierć niż zdradę Boga i ich konsekracji. W chwili, gdy żołnierze zaczęli zdzierać z nich przemocą habity zakonne, siostry, z wezwaniem na ustach: "Jezu, ratuj nas" zeskoczyły z okna zadając sobie wiele ran. Po kilku minutach zostały zasztyletowane na śmierć nożami, a następnego dnia wrzucone do rzeki Driny. Jeden z rannych żołnierzy, który leżał w rowie obok rzeki, widział, jak każda z nich, zanim została zasztyletowana nożem, uczyniła znak krzyża świętego.
S. Berchmana została około dziesięciu dni uwięziona w Sjetlinie i było jej powiedziane, że dołączy do pozostałych sióstr (które już były zabite). Również ona została zabita w dniu 23 grudnia w okolicach tamtej miejscowości.
Opinia śmierci męczeńskiej tych pięciu sióstr, znanych jako Męczennice Drińskie, rozchodziła się szybko od samego początku. Swą wierność Bogu i ślubom zakonnym potwierdziły własną krwią.
|
|
|
|
W.
Gdy walczymy w obronie wiary, patrzy na nas Bóg, / patrzą Jego aniołowie, patrzy Chrystus. * Wielka to chwała i dostojeństwo / i wielkie szczęście walczyć w obecności Boga, / i otrzymać wieniec od Chrystusa Sędziego.
K.
Przywołajmy więc wszystkie nasze siły i uzbrójmy się w czystość serca, wiarę nienaruszoną i życie cnotliwe, aby wystąpić do boju. W. Wielka to chwała i dostojeństwo / i wielkie szczęście walczyć w obecności Boga, / i otrzymać wieniec od Chrystusa Sędziego.
Módlmy się.
Boże, Ty obdarzyłeś błogosławioną siostrę Julię i jej Towarzyszki, dziewice i męczennice, łaską stałości w wierze i wierności ślubom zakonnym aż do przelania krwi, † przez ich wstawiennictwo udziel nam siły ducha w godzinie próby, * abyśmy Cię wielbili całym naszym życiem.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.
Następnie, przynajmniej w oficjum odprawianym wspólnie, dodaje się:
K. Błogosławmy Panu.
W. Bogu niech będą dzięki.
|
|
