W niedzielę Wniebowstąpienia Pańskiego, 12 maja 2013 r., papież Franciszek dokonał kanonizacji 800 męczenników z Otranto. Była to pierwsza kanonizacja jego pontyfikatu - i o tyle szczególna, że pozwolenie na nią wydał Benedykt XVI podczas konsystorza 11 lutego 2013 r., w czasie którego ogłosił także swoją decyzję o złożeniu urzędu Piotrowego.
28 lipca 1480 r. w pobliżu włoskiego Otranto wylądowała flota turecka dowodzona przez Gedika Ahmeda Paszę, licząca ok. 18 tysięcy ludzi. Miasto stało się obiektem ataku tylko z powodu silnego wiatru, który nie pozwolił galerom tureckim dopłynąć do Brindisi, będącego właściwym celem tej wyprawy.
Otranto, należące do Królestwa Neapolu, było niewielkim miastem, otoczonym średniowiecznymi murami. 400-osobowa załoga nie miała żadnego działa; na wieść o zbliżającej się artylerii tureckiej część obrońców uciekła z miasta. Po dwóch tygodniach walk i nieustannych ataków na mury miejskie, Turcy wdarli się do miasta 12 sierpnia, mordując pozostałych przy życiu obrońców.
Najbliżej bram miasta znajdował się dominikański klasztor Ofiarowania Pańskiego - i to on jako pierwszy został zajęty przez Turków. Bracia schronili się w mieście. Wieczorem tego dnia biskup Stefano Pendinelli zebrał wszystkich kapłanów i wiernych z Otranto, odprawił Mszę pontyfikalną, aby wzmocnić swoich kapłanów i wiernych Ciałem Pańskim. W katedrze zebrało się prawdopodobnie około 100 kapłanów - księży diecezjalnych, bazylianów, dominikanów i franciszkanów.

Do katedry szybko dotarli również najeźdźcy. Arcybiskup Agricolo został ścięty przy ołtarzu; w chwili śmierci trzymał w ręku krucyfiks. Biskup Stefano Pendinelli i dowodzący obroną miasta hrabia Largo odmówili przejścia na islam, za co zostali żywcem przepiłowani. Starców i małe dzieci wymordowano, a kobiety i starsze dzieci załadowano na statki i wysłano, by sprzedać ich na targu niewolników. Turcy zabili także kapłanów zgromadzonych w katedrze. Niektórzy z nich odprawiali w tym czasie msze przy bocznych ołtarzach. Natomiast grupie ok. 800 mężczyzn w wieku 15-50 lat Gedik Ahmed Pasza kazał dokonać wyboru: albo przejdą oni na islam i zachowają życie, albo zginą. W imieniu mieszkańców wystąpił krawiec Antonio Primaldi. Powiedział: "Dotąd walczyliśmy w obronie kraju, by ocalić życie; teraz musimy walczyć, by ocalić dusze dla naszego Pana, który umarł za nas na krzyżu". Wszyscy mężczyźni krzyknęli, że wolą umrzeć niż porzucić wiarę. Wyprowadzono ich więc na Wzgórze Minerwy, gdzie wszystkich ścięto. Ich szczątki przez rok leżały niepogrzebane, dopóki miasto nie zostało odbite z rąk tureckich. Wówczas szczątki męczenników zebrano i umieszczono na ścianach prezbiterium w katedrze w Otranto, gdzie szybko stały się obiektem kultu. Proces beatyfikacyjny rozpoczęto w 1539 r.
Ostatecznie nie wiadomo, ile dokładnie osób pochłonęła rzeź w 1480 r. Tradycja jednak przekazywała od zawsze informację o 800 męczennikach. Trudno upewnić się co do imion każdego z nich, przede wszystkim dlatego, że ich męczeństwo uznawane było od początku jako wspólny akt obrony wiary. Są więc znani z imienia tylko Bogu. Jedyna zachowana i dostępna nam dzisiaj lista imion na pierwszym miejscu wymienia "Aleksandra Longo - dominikanina". Być może śmierć poniosło wówczas więcej dominikanów, ale nie znamy ich imion; nie ma także żadnej informacji o tym, w jaki sposób śmierć poniósł Aleksander.
Aleksander Longo urodził się prawdopodobnie w Otranto około 1425 r. Wstąpił do klasztoru dominikańskiego w Lecce lub w Nardo i przyjął święcenia kapłańskie 30 maja 1450 r. w Bolonii. Rok później został przełożonym w domu generalnym studiów w Neapolu. W 1458 r. założył klasztor w Otranto, a w 1474 r. otrzymał od generała Zakonu prawo nakładania habitu i przyjmowania profesji zakonnej od braci i sióstr. Rok później został już na stałe asygnowany do Otranto, by móc w pełni zaopiekować się powstającym klasztorem. Dzięki swemu otwartemu umysłowi umiał łączyć tradycje greckie, które wyniósł ze swojej ojczyzny, z dziedzictwem łacińskim, które poznał w Bolonii i Neapolu. Był znanym komentatorem dzieł komediopisarza Arystofanesa.
Beatyfikacja męczenników z Otranto miała miejsce 14 grudnia 1771 roku i dokonał jej Klemens XIV. W 1980 r. - w 500. rocznicę rzezi w Otranto - miasto to odwiedził św. Jan Paweł II. 6 lipca 2007 r. Benedykt XVI zatwierdził dekret o męczeństwie bł. Antonio Primaldo i jego Towarzyszy i ustalił ich lokalne święto na 14 sierpnia. W grudniu 2012 r. papież uznał cud, do jakiego doszło za ich wstawiennictwem. Chodziło o chorującą na nowotwór Francescę Levote. W 1980 r. odbyła ona pielgrzymkę do Otranto i w katedrze modliła się przy relikwiach obrońców miasta. Wkrótce po tym wydarzeniu została w trwały i niewytłumaczalny sposób uleczona z choroby; zmarła w lutym 2012 r. w wieku 85 lat. Kanonizacja 800 osób jednocześnie stała się największą liczebnie kanonizacją w historii Kościoła.