Beda urodził się w 673 r. w Anglii, w hrabstwie Northumbria. Kiedy miał 7 lat, powierzono jego wychowanie i wykształcenie opactwu benedyktyńskiemu św. Piotra w Weartmouth. Był bowiem wówczas zwyczaj, że rodzice chętnie posyłali swoje dzieci do klasztoru na naukę i na wychowanie w charakterze oblatów, czyli przyszłych kandydatów. Dwa lata później Beda przeniósł się do nowo powstałego opactwa św. Pawła w Jarrow. Z biegiem lat oba opactwa zasłynęły nie tylko w Anglii, ale nawet daleko poza jej granicami jako niezwykle ważne ośrodki życia kulturalnego i religijnego. O założeniu tych dwóch opactw Beda napisał osobną historię, w której przekazał garść wiadomości również o sobie. W Jarrow Beda wstąpił do klasztoru i jako mnich spędził tu ponad 50 lat.
W wieku 30 lat przyjął święcenia kapłańskie (703). Odtąd swoje życie dzielił między modlitwę i studia. Znał język łaciński, grecki i hebrajski, co ułatwiało mu studia nad Pismem świętym i dziełami ojców Kościoła. Słusznie nazwano go najbardziej uczonym wśród świętych i najświętszym wśród uczonych Kościoła w Anglii, co kiedyś powtórzą o św. Tomaszu z Akwinu w skali całego Kościoła. Beda zostawił po sobie wiele pism. Wśród nich na pierwszym miejscu stawia się napisaną przez niego historię Anglii. Zostawił także żywot św. Kutberta (+ 678), św. Feliksa z Noli (+ ok. 260) i św. Atanazego (+ 373). Dziełem wyjątkowej wagi jest Martyrologium Bedy, które posłużyło później do przygotowania wykazów świętych Kościoła.
Zdumiewają wszechstronne zainteresowania Bedy. Pisał bowiem również o poezji, o gramatyce, ortografii, o naturze rzeczy, o czasie itp. Swoje dzieła i rozprawy ilustrował często odpowiednimi rysunkami. Był także uzdolnionym poetą. Zostawił hymny i pieśni poetyckie. Komentarze do ksiąg Starego i Nowego Testamentu czynią św. Bedę największym egzegetą średniowiecza. Ciekawe są jego homilie, których ocalało 50, i bardzo obfita korespondencja, która rzuca światło nie tylko na osobisty charakter Świętego, ale także na stosunki polityczne i religijne, jakie za jego czasów panowały w Anglii.
Zmarł 26 maja 735 r. Jego ciało złożono w Jarrow, w kościele opackim. W roku 1030 przeniesiono je jednak wraz z relikwiami św. Kutberta do katedry w Durham. W roku 1155 wydzielono je i relikwie św. Bedy złożono w nowym relikwiarzu wysadzanym drogimi kamieniami, a w roku 1373, w 700-lecie jego urodzin, wystawiono mu wspaniały grobowiec w katedrze w Durham. W czasie odstępstwa od wiary króla Henryka VIII sprofanowano śmiertelne szczątki św. Bedy i rozsypano je. Udało się jednak ich część uratować.
"Zachód mądrością swoją oświecił" - powiedział o nim św. Robert Bellarmin. U współczesnych i potomnych Beda zażywał takiej sławy, że porównywano go do świętych Ambrożego, Augustyna, Hieronima i Izydora z Sewilii. Synod w Akwizgranie (836) nadał mu przydomek Venerabilis - Czcigodny. Leon XIII ogłosił go w 1899 roku doktorem Kościoła. Jest patronem lektorów, angielskich pisarzy i historyków oraz miasta Jarrow.
Warto wiedzieć, że papież Franciszek po wyborze zachował swoje biskupie zawołanie Miserando atque eligendo, które zaczerpnął z 21. Homilii św. Bedy Czcigodnego o powołaniu celnika Mateusza.
W ikonografii św. Beda występuje rzadko. Jest przedstawiany w benedyktyńskim habicie. Atrybutami Świętego są: księga, pióro, zwój pergaminu.
|
Więcej informacji:
|
św. Beda Czcigodny
Homilia
|
|
św. Beda Czcigodny
Z komentarza do Ewangelii św. Łukasza
|
|
św. Beda Czcigodny
Z komentarza do Pierwszego Listu św. Piotra
|
|
św. Beda Czcigodny
Początek Komentarza do Ewangelii Marka
|
|
św. Beda Czcigodny
Które przykazanie jest największe?
|
|
św. Beda Czcigodny
O zgorszeniu
|
|
św. Beda Czcigodny
Kto chce być pierwszym, niech będzie ostatnim
|
|
św. Beda Czcigodny
Uzdrowienie głuchoniemego
|
|
św. Beda Czcigodny
Niewiasty u grobu
|
|
św. Beda Czcigodny
Uzdrowienie niewidomego pod Jerychem
|
|
|
Benedykt XVI
Św. Beda Czcigodny albo Wielebny Audiencja generalna, 18 lutego 2009 r.
|
|
patres.pl
Beda Czcigodny
|
|
Marek Wójtowicz SJ
Wykształcony mnich
|
|
Stanisław Bafia
Beda Czcigodny (Venerabilis)
|
|
Mirosław Król
Św. Beda Czcigodny (format mp3)
|
|
|
ks. Tomasz Jaklewicz
Papieski herb i hasło
|
|
|
Benedykt XVI
Mistrzowie duchowi Ojcowie i pisarze pierwszego tysiąclecia
Tom zawiera 20 portretów postaci niezwykle ważnych dla pierwszego tysiąclecia chrześcijaństwa. W katechezach Benedykta XVI można odnaleźć najistotniejsze wiadomości biograficzne, a także przejrzystą syntezę myśli każdego z tych ojców Kościoła i chrześcijańskich pisarzy. Można też zobaczyć, jak wielkie jest bogactwo i różnorodność chrześcijańskiej tradycji.
|
|
Benedykt XVI
Doktorzy Kościoła
Siódmy tom katechez papieskich, w którym Benedykt XVI głosi o doktorach Kościoła.
|
|
Piotr Krzyżewski
Niewyczerpane źródła
To wybór najpiękniejszych tekstów starożytnych pisarzy chrześcijańskich, homilii doktorów Kościoła, świętych. Wśród autorów są najznakomitsze nazwiska, najbardziej twórcze umysły teologiczne, m.in. św. Augustyn, św. Grzegorz z Nazjaznu, św. Bazyli Wielki, Orygenes, św. Jan Chryzostom, Tertulian, św. Tomasz z Akwinu. Zebrane tu teksty to prawdziwe diamenty myśli chrześcijańskiej: duchowe i serdeczne słowa, wymagające i pocieszające, pełne prawdy, wiary i współczucia; słowa zrodzone z doświadczenia wiary szukającej zrozumienia i wyrażającej się w czynach miłości.
|
|
ks. prof. Kazimierz Panuś
Historia kaznodziejstwa
Podejmując lekturę tej książki, czytelnik ma możność popatrzeć na drogę, jaką przebyło kaznodziejstwo katolickie od posługi słowa Apostołów do nauczania Jana Pawła II. Wśród doktorów Kościoła są wymieni znakomici kaznodzieje Kościoła Wschodniego: święci Bazyli Wielki, Grzegorz z Nazjanzu.
|
|
|