.:ILG:. - Czytelnia: 22 kwietnia

Czytelnia

22 kwietnia

Święty Kajus, papież

Zobacz także:

• Błogosławiony Idzi z Asyżu, mnich
• Święty Agapit I, papież

Kajus rządził Kościołem Chrystusowym przez 13 lat (283-296). Lata te przypadały na czasy panowania cesarza Dioklecjana. Początkowo władca ten był ustosunkowany do chrześcijan obojętnie. Dlatego Kajus mógł stosunkowo swobodnie rozwijać swoją działalność. Dopiero współcezar Galeriusz, zaciekły wróg Kościoła, namówił Dioklecjana do dekretów eksterminacyjnych, które od roku 298 cały Kościół okryły krwią męczenników. Kajus jednak już wtedy nie żył.
Według zachowanej Księgi Papieży (Liber pontificalis), Kajus miał wyświęcić na biskupów 5 osób, na kapłanów - 25, a na diakonów - 8. Papież bł. Urban II wystawił ku jego czci kościół, gdzie spoczęły jego śmiertelne szczątki. Przez wiele lat oddawano Kajusowi kult jako męczennikowi. Dzisiaj czci się go jako wyznawcę.
Poza tymi fragmentarycznymi informacjami nie wiemy nic o św. Kajusie. Przez długi czas przypisywano mu ustanowienie stopni poprzedzających kapłaństwo: ostiariusza, lektora, egzorcysty, akolity, subdiakona, diakona i prezbitera. Wiemy jednak, że dwa ostatnie stopnie pochodzą już z czasów apostolskich. Co do reszty wymienionych stopni nie ma jeszcze dzisiaj pewności, kto je wprowadził i w jakich okolicznościach.

Więcej informacji:

- książka w księgarni Gloria24.pl
Kliknij tutaj

- książka w księgarni tolle.pl
Kliknij tutaj

- płyta CD Audio / MP3, audiobook
Kliknij tutaj

- strona w Internecie

	Bogdan Pietrzyk Święty Kajus
	deon.pl Kajus, papież

Ostatnia aktualizacja: 21.04.2024

Ponadto dziś także w Martyrologium:

W Rzymie - św. Sotera, papieża. Kościołem kierował zapewne w latach 166-174. Do Koryntian wysłał list z upomnieniami. Harnack przypisywał mu także tzw. drugi list Klemensa, ale to mało prawdopodobne. Nie wiemy nawet, czy był męczennikiem, ale jako taki widniał w martyrologium rzymskim.

W Anastasiopolis, w Azji Mniejszej - św. Teodora Sykeoty, opata i biskupa. Żył początkowo jako pustelnik. Gdy pozyskał towarzyszy, wybudował klasztor. Potem powołano go na stolicę biskupią, ale godność ta wyraźnie kolidowała z jego pokorą i umiłowaniem samotności. Po kilku latach przyjęto więc jego rezygnację. Zmarł w roku 613, przyczyniwszy się do rozszerzenia kultu św. Jerzego. Jego własną cześć głosili wiarygodni biografowie, zwłaszcza uczeń Eleuziusz.

oraz:

świętych Apellesa i Lucjusza (+ I w.); świętych męczenników w Persji: Azadesa, Millesa, biskupa, Acepsyma, biskupa, Mareasa, biskupa, Bikora, biskupa, Jakuba, Altala, Józefa, prezbitera, Abdiesusa, diakona, oraz Tarbuli (+ 376); bł. Bartłomieja Cervier, zakonnika i męczennika (+ 1466); świętych męczenników Epipodiusza i Aleksandra (+ 177); bł. Franciszka Yenimbeni, prezbitera i zakonnika (+ 1322); św. Leona, biskupa w Sens (+ 547); św. Leonidasa, męczennika (+ III w.); świętych męczenników: Parmeniusza, Helimena i Chryzotela, prezbiterów, oraz Łukasza i Musjusza, diakonów (+ 251)