WERSJA PREMIUM:


Tu jesteś:


Menu:

Internetowa Liturgia Godzin
Wesprzyj rozwój serwisu

Czytelnia

Rok liturgiczny

Ostatnia aktualizacja: 06.12.2023


Tekst pochodzi ze wstępu do "Mszału z czytaniami", wydanego przez Księgarnię św. Jacka w Katowicach w 1993 r.


Pierwszym i najstarszym dniem świątecznym w Kościele jest niedziela. "Zgodnie z tradycją apostolską, która wywodzi się od samego dnia Zmartwychwstania Chrystusa, misterium paschalne Kościół obchodzi co osiem dni, w dniu, który słusznie nazywany jest dniem Pańskim albo niedzielą. W tym dniu bowiem wierni powinni schodzić się razem dla słuchania słowa Bożego i uczestniczenia w Eucharystii, aby tak wspominać Mękę, Zmartwychwstanie i chwałę Pana Jezusa i składać dziękczynienie Bogu... Niedziela jest zatem najstarszym i pierwszym dniem świątecznym" (KL 106). Z niedzieli wyrósł, wywodzi się cały rok liturgiczny. Niedziela nadal pozostała jego "podstawą i rdzeniem". Rok liturgiczny, inaczej zwany również rokiem kościelnym, posiada dwa cykle świąteczne: związane z Bożym Narodzeniem i Wielkanocą.

Cykl Paschalny - Wielkanocny

Najstarszą i początkowo jedyną uroczystością doroczną w Kościele była Wielkanoc, Paschalne Misterium Chrystusa. Korzeniami swymi sięga ona Paschy Starego Testamentu. Była ona dla narodu izraelskiego pamiątką wyzwolenia z niewoli egipskiej, wielkiego dzieła zbawczego, dokonanego przez Boga. Treścią chrześcijańskiej Paschy, po polsku zwanej Wielkanocą, jest nowe, o wiele większe wyzwolenie, którego dokonał Chrystus dla całej ludzkości przez swoją śmierć i zmartwychwstanie. "Chrystus bowiem został złożony w ofierze jako nasza Pascha" - pisze św. Paweł do chrześcijan w Koryncie (1 Kor 5, 7). Ilekroć wspólnota wiernych wspomina w czasie Eucharystycznej Ofiary Mszy świętej śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa, tylekroć obchodzi Paschę. Czyni to przede wszystkim w pierwszym dniu każdego tygodnia, który jest "dniem Pańskim". W tym dniu "Kościół obchodzi pamiątkę Zmartwychwstania Pańskiego... a raz do roku czci je także razem z Jego błogosławioną Męką na Wielkanoc, w to swoje największe święto" (KL 102). Święte Triduum Paschalne, tzn. Wielki Czwartek, Wielki Piątek i Wielka Sobota, stanowi centrum i szczyt roku liturgicznego. A każda niedziela jest pewnego rodzaju małą Wielkanocą.
Z wielkanocną uroczystością śmierci i zmartwychwstania Jezusa związane jest wspomnienie Jego wniebowstąpienia i zesłania Ducha Świętego. Stąd też bardzo wcześnie obchodzono uroczystość Wniebowstąpienia i Zesłania Ducha Świętego jako uroczystości należące do Paschy. Od Niedzieli Wielkanocnej aż do Niedzieli Zesłania Ducha Świętego włącznie, tzn. okres 50 dni, Kościół święci w radości i weselu jako jeden uroczysty dzień, owszem, jako "wielką niedzielę" (Missale Romanum, Ed. typica 2, s. 103). Ten święty czas 50 dni paschalnych kończy się uroczystością Zielonych Świąt (stąd jej nazwa Pięćdziesiątnicy). Do Wielkanocy Kościół przygotowuje się w Wielkim Poście, rozpoczynającym się 6 tygodni przed Wielkanocą. Ma on podwójny charakter: "Przez przypominanie chrztu lub też przygotowanie do niego oraz przez pokutę ma on usposobić wiernych, oddających się gorliwiej słuchaniu słowa Bożego i modlitwie, do obchodzenia paschalnego misterium" (KL 109). Cykl wielkanocny trwa zatem od Środy Popielcowej aż do Niedzieli Zesłania Ducha Świętego. Sama Wielkanoc nie ma stałego dnia. Według zwyczaju Kościoła zachodniego przypada ona na niedzielę po pierwszej wiosennej pełni księżyca.

Cykl Bożonarodzeniowy

Obok Wielkanocy Kościół obchodzi Boże Narodzenie jako drugą wielką uroczystość, pamiątkę wcielenia Jezusa, który narodził się z Maryi Panny. Oddajemy Mu cześć jako prawdziwemu człowiekowi i Synowi Bożemu. Boże Narodzenie poprzedzone jest okresem Adwentu, a uroczystość Objawienia Pańskiego kończy ten drugi cykl roku liturgicznego - cykl bożonarodzeniowy. Adwent i Epifania rozszerzają i pogłębiają tajemnicę wcielenia i narodzenia Jezusa. Pierwotnie "adwent" i "epifania" oznaczały nadejście króla, władcy, jego uroczysty wjazd, przybycie do jakiegoś miasta, zapowiadały radość i szczęście. W okresie Bożego Narodzenia obchodzimy przyjście Chrystusa Pana w ubóstwie i słabości, tzn. tajemnicę Jego ludzkiego narodzenia. Adwent natomiast, podobnie jak epifania, zapowiada i przypomina nam, że Jezus Chrystus przyjdzie na świat powtórnie, ale tym razem w mocy i chwale. Na to Jego przyjście oczekujemy pełni nadziei.


Oba wyżej omówione cykle świąteczne, z przypadającymi pomiędzy nimi niedzielami w ciągu roku, tzw. niedzielami zielonymi, składają się na rok liturgiczny, rok kościelny. Właściwą jego treścią, jak zresztą całej historii świata, jest sam Chrystus: zmartwychwstały Pan, który w swoim Kościele i razem z nim idzie poprzez tysiąclecia.
Celem roku kościelnego, wszystkich uroczystości i świąt liturgicznych jest między innymi lepsze poznanie Chrystusa, głębsze zrozumienie prawdy o Jego zmartwychwstaniu i mocy Jego miłości, gruntowniejsze przygotowanie się na Jego przyjście przy końcu świata.

Wyślij do nas maila

STRONA GŁÓWNA
TEKSTY ILG | OWLG | LITURGIA HORARUM | KALENDARZ LITURGICZNY | DODATEK | INDEKSY | POMOC
CZYTELNIA

© Copyright by Konferencja Episkopatu Polski i Wydawnictwo Pallottinum